107867

v - prędkość zmiany wysokości poziomu koloidu, as - średnia różnica poziomu koloidu w ramionach, At - czas obserwowanych zmian,

E - potencjał przyłożony do elektrod, r| - lepkość dynamiczna, e - przenlkalność elektryczna ośrodka,

Eo - przenlkalność elektryczna próżni,

Z, - potencjał elektrokinetyczny.

Po podstawieniu do wzoru otrzymałyśmy następujące wartości:

= 743 • 10-⁸

^! = 0,103[V]

14 • 10^-2[m²] 25 • 60[s] • 100[V]

( —

7,33 • 10-

lir.sj

• 10-

r/Vsi

80 • 8,854 • ID"¹² [£]

W naszym doświadczeniu wykorzystałyśmy tylko jeden związek koloidalny, który niestety nie spełnił naszych oczekiwań. Wyniki doświadczenia nie obrazują w pełni ruchliwości elektroforetycznej, więc możemy tylko przypuszczać o przebiegu doświadczenia. Teoretycznie zol powstały z cząsteczek Agi mógł lepiej obrazować to zjawisko, czyli poziom zolu w jednym ramieniu u-rurki powinien się podwyższyć, natomiast w drugim ramieniu - obniżyć.

Różnicą, która o tym zadecydowała mogła być mniejsza objętość cząsteczek Agi w porównaniu do AgSCN, które dzięki niej miały możliwość łatwiejszego przemieszczania się w wodzie.

Ładunek na powierzchni cząstki koloidalnej można wyznaczyć posługując się wzorem:

<f =-1-

K

Gdzie:

q - ładunek na granicy faz,

S - powierzchnia granicy faz,

1/k - grubość warstwy dyfuzyjnej.

Inne metody stosowane do wyznaczenia potencjału elektrokinetycznego:

•    Elektroosmoza

•    Potencjał przepływu

•    Potencjał sedymentacji

Wnioski: