108417

1. Inteligencja A, B, C

Podział wprowadzony przez Donalda Hebba;

•    Inteligencja A

o wrodzone możliwości;

o to, do czego człowiek byłby zdolny, gdyby zostały spełnione optymalne warunki jego rozwoju: środowiskowe, zdrowotne, społeczne, osobiste;

•    Inteligencja B

o możliwości rozwinięte;

o do czego człowiek jest rzeczywiście zdolny, jeśli spełnione są optymalne warunki ekspresji jego możliwości:    dobry stan

psychofizyczny organizmu, sprzyjające warunki otoczenia, brak stresu;

•    Inteligencja C

o wyróżniona przez kontynuatorów myśli Hebba (Eysenck, Vernon); to, co ujawnia się w testach; to co jest obserwowalne i mierzalne w danej sytuacji

•    nieprecyzyjne odróżnienie tych pojęó -» kontrowersje.

•    Tylko część wrodzonych możliwości (Inteligencja A) rozwija się w postaci Inteligencji B, pozostała część pozostaje nieaktywna. Z kolei część rzeczywistych uzdolnień (Inteligencja B) wynika z wiedzy I doświadczenia, a nie z wrodzonych zadatków. Inteligencja B jest tylko w części wykrywalna za pomocą testów, ujawniając się jako Inteligencja C. natomiast pewna część wariancji wyników testowych (inteligencji C) nie zależy ani od A, ani od B, a na przykład od lęku przed oceną lub umiejętności zdawania testów.