108467

(18)

Jednym z podstawowych zadań mediów i dziennikarstwa jest służba rozwojowi autentycznej kultury ludzkiej. Działalność medialno-dziennikarska bowiem jest współczynnikiem kultury i zarazem jej podstawowym składnikiem. Ma ona pełnić funkcję kulturotwórczą. Przekazywane przez dziennikarzy treści, zwłaszcza inspirowane chrześcijańskim systemem wartości, zawierającym w sobie mądrość i prawdę religijną o człowieku, o jego naturze i ostatecznym przeznaczeniu, uświadamiają człowiekowi jego wielką godność, ukazują mu warunki i perspektywy osiągnięcia autentycznego człowieczeństwa. Odpowiadają mu na odwieczne pytania egzystencjalne, dotyczące sensu życia i śmierci człowieczej na ziemi. Dziennikarstwo ubogacone inspiracjami chrześcijańskimi uczy człowieka mądrości życia, a nie tylko wiedzy o życiu; wychowuje człowieka całego; formuje jego umysł, wolę, sumienie, serce, postępowanie; czyni człowieka bardziej ludzkim, doskonalszym, mądrym i kulturalnym, czyli kształtuje jego osobistą kulturę duchową, a pośrednio także materialną; pobudza i nakłania do kultury życia osobistego i społecznego.

Kulnirotwórcze działanie mediów i dziennikarstwa nie ogranicza się tylko do niesienia pomocy jednostkom ludzkim w ich indywidualnej formacji i rozwoju osobowym, lecz przyczynia się także do tworzenia i umacniania jedności społeczeństwa oraz rodziny ludzkiej. Wkład mediów i dziennikarstwa w rozwój kultury polega także na formowaniu u łudzi odpowiedniej postawy wobec obowiązków zawodowych, rodziruiycłi i społecznych Świadomi swego powołania i misji kulturotwórczej dziennikarze starają się w swoich publikacjach i programach - zachęcać, upominać, motywować, ukierunkowywać, inspirować i mobilizować ludzi do tworzenia autentycznej kultury, dzięki której powstają właściwe warunki do osobowego rozwoju człowieka i społeczeństwa.

4. Udział mediów w kształtowaniu warunków i wspókzynników kultury humanistycznej (19)

O rozwoju kultury decyduje w dużej życie społeczno-polityczne. Media i dziennikarze mają niewątpliwie ogromy wpływ na kształt tego życia i na poziom kultury politycznej. Szczególną powinnością dziennikarzy jest więc współdziałanie z różnymi instytucjami demokratycznymi w dążeniu do tworzenia takiego porządku prawno-politycznego, w którym znajdują należytą ochronę i zabezpieczenie prawa osoby w życiu publicznym, jak prawo do swobodnego zrzeszania się, stowarzyszania, wypowiadania swoich poglądów, a także do wyznawania religii. W imię zasady sprawiedliwości społecznej winni oni zawsze solidaiyzować się z wszystkimi siłami i instytucjami potępiającymi wszelkie formy ustroju politycznego, panujące w niektórych krajach, które krępują swobodę obywatelską lub religijną, mnożą ofiary namiętności i przestępstw politycznych a sprawowanie rządów przestawiają ze służby dobru wspólnemu na dogadzanie jakiemuś stronnictwu lub na korzyść władzy państwowej. W ten sposób media i dziennikarstwo, przeniknięte ideałami sprawiedliwości i służby dobru wspólnemu, przyczyniają się niewątpliwie do odnowy życia społeczno-politycznego i do podnoszenia poziomu kultury politycznej, a tym samym realizują swą funkcję kulturotwórczą.

Niewątpliwe zawsze pożądanym i wprost koniecznym warunkiem rozwoju kultury humanistycznej, wspólnym dobrem, najbardziej dziś postulowanym przez wszystkich upragnionym przez całą ludzkość i stanowiącym fundamentalny warunek zabezpieczenia dóbr kultury materialnej jest pokój. Dziennikarstwo zatem winno konsekwentnie ukazywać ludziom, że pokój to nie tylko prosty brak wojny, że nie może on się opierać jedynie na równowadze sił sobie przeciwstawnych, lecz jest on wynikiem sprawiedliwości społecznej, owocem miłości braterskiej wśród ludzi. Te zaś ideały leżą u podstaw kultury osobistej i