Do elitarnej gnipy czasopism interpretacyjnych należą: l’Express, Le Nouvel Observateur, Le Point, l’Evenement du jeudi.
• PExpress- Założony w 1953 roku przez Jean-Jacques Servan-Schreibera. W latach 1953-64 stał się pismem bardziej opinii niż informacji, ale zakończenie konfliktu algierskiego sprzyjało odpolitycznieniu prasy i otworzyło zapotrzebowanie na nowy typ periodyków. J.J. Servan-Schreiber usiłował wyjść temu na przeciw przekształcając l’Express w magazyn zbliżony do Time czy Economist, a więc bardziej neutralny, dający priorytet zdarzeniom przed komentarzem. Wielu dziennikarzy nie godziło się na te zmiany i w związku z tym opuścili redakcję, zasilili nowy tygodnik powstały w 1964 roku Le Nouvel Observateur.
• Le Nouvel Observateur- Powstał w 1964 roku. Stanowił kontynuację pisma l’Observateur (założonego w 1950 roku), przekształconego w l'Observateur d^ujourdhui i France-Observateur. Zrodziły go trudności finansowe i konflikty w tych pismach. Inicjatorem powstania pisma był Claude Perdriel. Dzięki rozłamowi w PE\press wiele wybitnych postaci znalazło się wr now ym magazynie politycznym, komentującym, zbliżonym do lewicy, ale o dość niejednorodnym obliczu. Zajmuje drugie miejsce (za l’Express) pod względem sprzedaży w kategorii magazynów informacyjnych.
• Le Point- Pojawił się na rynku francuskim w 1972 roku. Jest finansowany przez grupę Hachette, kierowany przez 01iviera Chevrillon, który także wycofał się z l’Express. Jest to pismo orientacji prawicową, adresowane do zwykłych ludzi, poruszające ich codzienne problemy.
• l’Evencment du jeudi- Pojawił się w 1984 roku. 30% udziałów należy do Hachette. Oprócz tego do czasopism prestiżowych można zaliczyć wybitnego przedstawiciela magazynów ekonomicznych:
• TE\pansion- Założony w 1967 roku przez Jean-Louisa Servan-Schreibera i Jean Boissonat. Jest to ekskluzyw ne czasopismo w okazałej szacie graficznej, imponujące bogactwem informacji ekonomiczno-finansowych, a także poziomem swoich komentarzy.