108781

METODY EMPIRYCZNE OZNACZANIA k,

Najtańszą i najszybszą metodą, ale dającą najmniej dokładne wyniki, jest metoda obliczania współczynnika filtracji na podstawie formuł empirycznych. Do najbardziej rozpowszechnionych formuł należą formuły: Hazena, Krugera, Slichtera i Terzagluego.

1. formulaHanzena odnosi się do piasków i żwirów o d*=0.01 -0,3cm i C<5. a wyniki mogą być obarczone błędem 15-200%. k_f = 115.8 • C • d] [0.7 + 0,03(7 - 273)]

kr- wspólczyimik filtracji, cm/s; d_tf - efektywna średnica ziaren, cm;

T - temperatura przesączającej się wody, K;

C - współczynnik empiryczny zależny od merównomiemości uziamienia gruntu: piaski czyste o merównomiemości U=1,0 - C=l,2; piaski czyste o merównomiemości 2,0<U<4.0 - C=0,8; piaski ilaste o merównomiemości U=5 - C=0,4.

Wartość wspólóczynnika C wg Langego można określić z formuły:

gdzie n - porowatość, %.

_ 400+ 40(/i- 26)

1000

2. Formuła Krugera - daje dobre wyniki szczególnie dla piasków średnioziamistych.

k_f28> = 1342,5 • Ar. gdzie

s~

kf283 - współczynnik filtracji przy temp wody 283K, cm/s; s - sumaryczna powierzchnia właściwa ziaren zawartych w lcm³ gruntu, cm²;

s = ———, dc - śr. Efektywna; n - porowatość gnmtu w ułamku dziesiętnym.

3. Fonnula Slichtera odnosi się do piasków o równomiernym uzianueniu i dio w

granicach 0,001-0,5 cm. Uzyskiwane w artości są znacznie mniejsze od rzeczywistych.

*/ =

10.2 •/;/ -r/,²0

-. gdzie

m - współczynnik liczbowy zależny od porowatości gnmtu

4. Fonnula Terzagliiego - wzór odnosi się do piasków zanieczyszczonych cząstkami ilastymi, uwzględnia w pewnym zakresie kształt ziaren, daje dość dobre rezultaty.

\-

, gdzie

n -0.13

U¹"")

1/3

C=10,48 przy ziarnach zaokrąglonych, C=6,02 przy ziarnach ostrokraw^ędziastych; n - porowatość w ułamku dziesiętnym; v - współczynnik lepkości kinematycznej wody, cm²/s; dio - efektywna średnica ziaren gnmtu, cm.

5. formula USBS

k,=imd²20\

Wzór ten w zakresie 0,009cm<d2o<0,2cm zapewnia średni błąd do 1,65% i może być stosowany w zakresie 0.001<d:o<0.5cm.