FORMA NASTĘPCZYCH CZYNNOŚCI PRAWNYCH
Termin „następcza czynność prawna" nie jest zwrotem języka prawnego (ustawy), lecz używa się go w nauce na zbiorcze oznaczenie czynności prawnych pozostających w związku z czynności prawną (mnową) pierwotną i oczywiście dokonywanych po czynności (umowie) pierwotnej.
Czynności następcze mogą prowadzić do modyfikacji pierwotnej czynności (np. zmiana lub uzupełnienie umowy) albo do zakończenia pierwotnego stosunku umownego (np. rozwiązanie, wypowiedzenie lub odstąpienie od umowy).
Formę tego typu czynności reguluje art. 77 KC, zgodnie z którym:
1) następcze czynności modyfikujące umowę pierwotną wymagają zachowania takiej formy, jaką ustawa lub strony przewidziały dla zawarcia umowy pierwotnej (art. 77 § 1 KC wyraża tzw. zasadę ekwiwalentności formy pierwotnej i następczej czynności prawnej modyfikującej).
W nauce podkreślą się przy tym, że:
- str ony mogą w umowie pierwotnej zastrzec dla runowy modyfikującej formę surowszą od przewidzianej w ustawie dla umowy pierwotnej lub z surowszymi sznakcjami (sytuacja odwrotna jest niedopuszczalna);
- jeżeli strony zawarły umowę pierwotną w formie szczególnej (np. zwykła forma pisemna), mimo że ustawa jej nie przewiduje, albo w formie surowszej od wymagań ustawy to i mnowra modyfikująca będzie wymagać tej formy.
2) przy czynnościach następczych prowadzących do zakończenia pierwotnego stosunku umownego:
a) jeżeli umowa pierwotna została za wr art a w formie pisemnej, to i czynność następcza (rozwiązanie, wypowiedzenie i odstąpienie od runowy) powiiura być stwierdzona pismem, ale jedynie pod sankcją dowodową ad probationem (art. 77 § 3 KC);
b) jeżeli runowra pierwotna została zawarta w innej formie szczególnej (inna niż zwykła forma pisemna) to zgodnie z art. 77 § 3 KC:
- jej rozwiązanie za zgodą obu stron wymaga takiej formy, jaką ustawa lub strony przewidziały w celu jej zawarcia;
natomiast odstąpienie od umowy albo jej wypowiedzenie powiiuro być stwierdzone pismem, ale jedynie pod sankcją dowodową (ad probationem).