101809

stworzył pierwsze państwo łacińskie nazwane Hrabstwem Edessy. Pomysł tworzenia własnych państewek na wschodzie wywołał niezadowolenie szeregowych ryceizy. Uw-ażali oni. iż ślubowali wyzwolenie Ziemi Świętej . a nie wznoszenie na tron własnych feudałów. Sytuację załagodził Baldwin, rozdając im tamtejsze zamki i posiadłości ziemskie. Dzięki temu przedsięwzięciu ludzie, którzy w Europie nigdy nie mieliby własnej ziemi, stali się posiadaczami bogatych lenn. Sytuacja ta wytworzyła warstwę nowej arystokracji, brutalnej, uważającej się za ludzi lepszej rasy niż Armeńczycy czy Syryjczycy. Kronikaize łacińscy opisywali skandaliczne zachowania władcy lirabstwa Edessy i jego rycerzy. Główne siły armii krzyżowców nie zostały jednak w Edessie, lecz ruszyły w stronę Palestyny. Jesienią 1097 roku stanęli pod murami Antiochii. Miejsce to za czasów cesarstwa rzymskiego było głównym miastem bliskowschodniej Azji. potem władali nim Persowie, następnie Bizancjum, zaś od 1085 roku Turcy seldżuccy. Antiocliia mogła zostać zdobyta w dość krótkim czasie, gdyż namiestnikowi tureckiemu brakowało ludzi do obrony murów. Jednak nieporozumienia między dowódcami krzyżowców spowodowały długie oblężenie miasta. Zdobyto je dopiero w czerwcu 1098 roku, poczym kontynuowano marsz w stronę Jerozolimy. Po krótkim obleganiu miasta, w' lipcu 1099 roku. zdobyto je przy użyciu wieży oblężniczej. Cel ruchu kiucjatowego został osiągnięty, wyzwolono Ziemię Świętą. Stworzono Królestwo Jerozolimskie, a jego pierwszym władcą został Gotfryd de Boullion przyjmując tytuł „Obrońcy Świętego Grobu". Po śmierci Gotfryda władzę przejął jego brat, hrabia Edessy - Baldwin. tytułując się królem. Poza Królestwem Jerozolimy i Hrabstwem Edessy powstały' jeszcze dwa państew^rka łacińskie - Księstwo Antiochii oraz Hrabstwu Trypolisu. Rycerze po pierwszej krucjacie zyskali wśród muzułmanów sławę niezwyciężonych. Pomimo pewnego niezdyscyplinowana okazali się wojownikami niezwykle wytrzymałymi na trudy wojenne, posiadającymi umiejętności budowy maclun oblężniczych i zdobywania twierdz.

Istnienie państewek łacińskich w ogromnym stopniu możliwe było dzięki rozbiciu państwa muzułmańskiego. Jednak w 1144 roku Saraceni (w średniowieczu to wszyscy Arabowie, później wszyscy wyznawcy islamu - zwłaszcza ci walczący z krzyżowcami) zdobyli Edessę. zagrażając tym samym pozostałym terenom zajętym przez łacirurików. Na czele rozpoczętej w 1147 roku drugiej krucjaty stanęło dwóch największych władców ów^rczesnej Europy : król Francji Ludwik VII oraz cesarz Niemiec Konrad III. Spory między nimi spowodowały, że każdy zoiganizował wyprawę we własnym zakresie. Armia Komada III pomimo znacznego osłabienia trudnym przemarszem do Konstantynopola, stoczyła w 1147 roku bitwę z Seldżukami pod Doryleum. w której jednak poniosła ogromne straty. Następnie zawróciła do Nicei, a ocaleli uczestnicy postanowili wrócić do Europy. Wojska Ludwika VII mszyły dłuższą drogą przez tereny podległe Bizancjum. Król postanowił w Adalii podzielić swą armię na dwie części. Jazda wraz z samym władcą drogą morską dotarła do Syrii, zaś piechota otrzymała rozkaz kontynuowania marszu. W rezultacie część pozostawiona na lądzie została zniszczona pizez Turków'. Krzyżowcy pizybyli ze statków' mogli odegrać znaczącą rolę w^r poprawieniu sytuacji cluześcijan. jednak pizez intrygi wokół Ludwika VII nie wpłynęli oni w^r znaczącym stopniu na sytuację tych terenów. Diuga krucjata, zakończona w 1149 roku. poza ogromnymi stratami w ludziach obaliła mit o niezwyciężoności iycerzy z Europy.

Przez cały czas umacniały się siły Turków, którzy stali się wschodnimi sąsiadami wszystkich państewek łacińskich. Sytuacja łaciiuiików pogorszyła się znacznie, kiedy' nie udało się zyskać sprzymierzeńca w fatymidzkim Egipcie. Dodatkow^ro Egipt zwTÓcil się do Turcji o pomoc, co doprowadziło do przejęcia władzy w tym kraju pizez Seldźuków. Podejmować próby wyparcia Saladyna z Egiptu okazały się nieudane. Dodatkowo wstrząsy dynastyczne w Jerozolimie i osłabienie Bizancjum utrwaliły władzę Saladyna. Po jego kolejnych podbojach Turcy stali się jedynym sąsiadem państw łacirmików od strony lądu. Król Jerozolimy chciał na drodze rokowali zapewnić