110019

całkowite iia skutek strat energii zużywanej na pokonanie oporów rucha Miarą tych strat jest podcienienie statyczne, w części ssącej zawsze większe od ciśnienia całkowitego.

W rurociągu tłoczącym, za wentylatorem, ciśnienie całkowite jest równe

P< = Pd + P> = P, + Pd+ Pa    (3)

Zadaniem wentylatora jest przekazanie powietrzu energii wystarczającej na pokonanie oporów ruchu w części ssawnej i tłocznej przewodu oraz nadanie powietrzu odpowiedniej energii kinetycznej.

Energię tę można wyznaczyć mierząc różnicę ciśnień całkowitych na ssaniu i tłoczenia czyli spiętrzenie całkowite

h = Ap₍ =P_e2-P_cl    (4)

Całkowite spiętrzenie wentylatora ssącego wyniesie

h =    = p₀ — ~ P ■ vv²    (5)

gdzie:

P_it - podciśnienie statyczne mierzone sondą statyczną, w - średnia prędkość przepływu,

P - gęstość powietrza.

Moc użyteczna wentylatora wyniesie

N„ =V Ap_t [W]    (6)

Moc na wale określi się według mocy silnika, elektrycznego napędzającego wentylator z uwzględnieniem jego sprawności

N, = i7„ N,₍ [W]    (7)

Sprawność wentylatora wyniesie

n

(8)

Prędkość obrotową należy wyznaczyć przy użyciu stroboskopu.

Przy projektowaniu sieci wentylacyjnych należy sprawdzić, czy zapewnione będzie bezpieczne wspólne działanie wentylatorów głównych działających w poszczególnych podsieciach. Zgodnie z dotychczasowymi badaniami, uważa się wspólne działanie wentylatorów w sieci wentylacyjnej za bezpieczne, jeśli wskaźnik bezpieczeństwa B zdefiniowany wzorem

(9)

(10)

ma wartość nie większą od 0,67, tzn. jeśli spełnione jest kryterium B <0,67

przy czym

1^ | - moduł (wartość bezwzględna) potencjału w węźle sieci, w którym następuje rozdział powietrza na dwie podsieci wentylacyjne (ostatni węzeł przed wentylatorami), J/m³.

Ap_f nin - spiętrzenie całkowite wentylatora głównego o spiętrzeniu mniejszym. Pa. W badaniach bierze się pod uwagę wszystkie kombinacje par szybów wydechowych Przykład:

2