110203

3 ryzality, kontrastujące z wyraźnymi podziałami poziomymi (pomiędzy kondygnacjami gzymsy i fryzy). Na parterze fryz i gzyms urwany w centralnej części trzech ryzalitów nadając im pionową kompozycję.

W poziome parteru ryzality wyposażone w drzwi wejściowe, które po obu stronach okalają po 2 kolumny, pomiędzy którymi znajdują się nisze z rzeźbami. Boczne otwory wejściowe zakończone trójkątnymi naczółkami. Powyżej - okrągłe okna. Pomiędzy ryzalitami, po obu stronach umieszczone w niszach arkadkowych po 3 wysokie prostokątne okna, pomiędzy oknami - pilastry w porządku korynckim. W poziomie 1 piętra, ściana ryzalitów składa sie z dużych okien, z pilastrami po bokach wciśniętych pomiędzy 2 pary kolumn okalające nisze z rzeźbami. W Poziom 2-go piętra na całej szerokości - małe prostokątne okna na tle ściany obficie udekorowanej w płaskorzeźby i pilastry. Ryzality zwieńczone odcinkowo.

Vaux le Vicomte - pałac

Pałac wzniesiony został w latach 1656-61 dla Nicolasa Fouąueta przez Charles Le Brun, Louis Le Vau i Andre Le Nótre w styl klasycyzującego baroku, zwanego stylem Ludwika XIV. Uważany jest za pierwsze dzieło w tym stylu. Stanowi przykład założenia w typie "entre cour et jardin"-między dziedzińcem a ogrodem.

Założenie składa się z głównego budynku (pałacu) i dwóch bocznych oficyn, usytuowanych na terenie rozległego ogrodu, otoczonego ze wszystkich stron lasami. Ogród ma kształt zbliżony do prostokąta i oparty jest na centralnej osi, biegnącej przez cały teren oraz prostopadłych do niej alej. Ogród składa się z trzech wyraźnych części. Pierwszą tworzy obszar leśny z główną aleją oraz dwoma dodatkowymi, promieniście do niej usytuowanymi i zbiegającymi się na jednym placu. Drugą część stanowi zespół zamkowy, składający się z dwóch oficyn, rozmieszczonych po bokach osi głównej i pałacu, usytuowanego na osi. Oficyny mają kształt podkowiasty i dziedzińcami zwrócone są ku głównej alei. Pozostałą część tej partii ogrodu zajmują tzw. partery ogrodowe, boskiety, baseny wodne i trawniki. Część tę zamyka grota z kaskadą, znajdująca się na przecięciu osi głównej całego założenia i osi kanału