111270

Uznanie za stronę wojującą i za partyzantów

Uznanie za stronę wojującą - wykształciło się w I połowie XIX w. w okresie ruchów niepodległościowych w Ameryce i Europie - stosowanie tego uznania oznacza, iż ruch mepodległościowy. wojna domowa lub powstanie przekształca się z konfliktu o charakteize wewnętrznym w konflikt o cliarakterze międzynarodowym. konsekwencją takiego uznania jest nabycie przez grupę powstańczą praw i obowiązków państwa prowadzącego wojnę, poza tym rząd strony wojującej staje się odpowiedzialny za wydarzenia, które mają miejsce na terytorium podlegającemu jego władzy, uznające podmioty zobowiązane są zaś do zachowania neutralności: kryteria uznania:

•    obiektywne (prawne) - warunki (jeśli choć jeden z nich nie jest spełniony, dochodzi do uznania przedwczesnego):

a)    powstańcy mają własny iząd i organizację wojskową,

b)    iząd ten kontroluje pewną część objętego wojną domową terytorium w sposób izeczywisty,

c)    siły powstańcze prowadzą działania wojeime w sposób zorganizowany pod jednolitym dowództwem i przestrzegają przewidzianych przez prawo międzynarodowe sposobów ich prowadzenia.

•    subiektywne (polityczne) - np. piawdopodobielistwo sukcesu powstańców, istnienie bezpośredniego własnego interesu.

Uznanie za powstańców - instytucja z końca XIX w., pochodzenia amerykańskiego. Grupa powstańcza nie jest upoważniona do uzyskania statusu strony wojującej, jeżeli:

•    walczy dopiero o stworzenie wunuików do powołania własnych oiganów rządowych.

•    nie ma pod swą rzeczywistą władzą części terytorium,

•    siły jej nie działają pod jednolitym dowództwem bądź nie przestrzegają obowiązujących sposobów prowadzenia wojny.

Konsekwencje prawne - uznanie za powstańców oznacza pizede wszystkim, że nie są oni pizez uznające państw-o traktowani jako przestępcy (lub jako piraci): państwa tizecie nie mają tu obowiązku do zachowania neutralności. Motywy uznania - uznanie takie może wynikać z chęci oclirony przez uznające państwo swych obywateli oraz interesów' i może być zakwalifikowane jako uznanie częśdowe.

Uznanie za stronę wojującą i za powstańców

a.    ruch niepodległościowy, wojna domowa lub powstanie przekształciły się z konfliktu w'ewnętiznego w konflikt o cliarakterze międzynarodowym.

b.    dwa zespoły kryteriów: obiektywne (własny rząd i oig. wojskowa powstańców, kontrola rządu nad częścią terytorium będącego w stanie wojny domowej, powstanie ma przybrać fonnę działań wojeimych) i subiektywne (prawdopodobieństwo sukcesu powstańców):

c.    poprzez nabycie uznania powstańcy uzyskują prawu i obowiązki państwa prowadzącego w^rojnę.

d.    Różnica między uznaniem za stronę wojującą i za powstańców: powstańcy nie mogą uzyskać statusu strony wojującej gdy nie spełniają kryteriów wyżej podanych

e.    Konsekwencje prawne: powstańcy nie są uznani pizez państwo uznające za przestępców czy piratów', zachowanie neutralności w stosunku do państwu wojującego.