112335

państwa, gdzie ta misja się znajduje. Natomiast w przypadkach np. sprzedaży, kupna to nie działa w imieniu państwa, musi dostać specjalne pełnomocnictwo.

Rangi szefa misji. Dzielą się odpowiednio do misji na 3 grupy:ambasadorów i nuncjuszów oraz innych szefów misji równorzędnego stopnia (chodzi o wysokich komisarzy; ten zapis został dodany do konwencji na wniosek państwa brytyjskiego, którzy chcieli aby komisarze w prawie międzynarodowym mieli poziom równy ambasadorom), posłów, ministrów I Internuncjuszów, charge d'affaires ( dość rzadko stoi na czele misji, faktyczny dowód na rzeczywiste obniżenie stosunków między państwami).

Mamy 2 rodzaje charge d'affaires en pied -» stałym szefem placówki, 3 rodzajem misji. Ad interim -* zarządza misją w czasie nieobecności prawdziwego szefa, gdy nie ma ambasadora na terytorium państwa wysyłającego.

Dla szefów klasy najwyższej używa się słowa: ekscelencja. Dziekanem korpusy może zostać osoba w randze ambasadora lub randze równorzędnej. Dziekan korpusu dyplomatycznego to jest osoba, która reprezentuje cały korpus dyplomatyczny w państwie przyjmującym -» z reguły Jest to ambasador o najdłuższym stażu w danym państwie. Np. w krajach katolickich dziekanem korpusu jest szef misji stolicy apostolskiej czy nuncjusz, niezależnie od lat przebywania.

Określenie rangi szefów misji odbywa się na zasadzie porozumienia między zainteresowanymi stronami, ale dotyczy to 2 pierwszych formuł (nie charge -» można ustanawiać jednostronnie). Ustalanie szefów misji na tym samym poziomie. Szef misji jest akredytowany przy głowie państwa przyjmującego, czy przy ministrze spraw zagranicznych, nawet przy OM. Funkcja szefa misji ma charakter przedstawicielski, może być odwołany tylko przez własny rząd. Stąd rząd państwa wysyłającego ponosi pełną odpowiedzialność za tą osobę.

Dlaczego ważne są te klasy??

Te klasy są tak zwaną precedensją. Precedensja, która ma ważne znaczenie dla kwestii ceremonialnych. Chodzi o pierwszeństwo szefów misji. Podczas zwiedzanie zamków, warto zwrócić uwagę na wielość wejść np. 20 stu -> wiązało się to z tym, że kiedyś zasad precedensji nie było ustalonych w prawie, tylko znaczeni miało jaki poseł, ambasador z jakiego rodu pochodzi. Czy było bogaty. Każdy chciał być pierwszy do ucałowania ręki władcy, czy stać w tym pierwszym szeregu. Często toczyły się o to spory, kończyły się one pojedynkami, więc zawód ambasadora był zawodem wysokiego ryzyka. Albo należy wysłać osobę, która dobrze walczyła albo osobę mądrą, ale stał na szarym końcu z strachu. W XIX w ustalono zasady precedensji, które przyjęły kryteria neutralne. Dlatego rozwiązaniem było zbudowanie tyle wejść ile ambasadorów i wszyscy wchodzili równocześnie, ale w końcu było ich tak dużo, że nie było możliwości zbudowanie takiej liczby drzwi. W związku z czym problem stał się palący, więc przyjęto zasady pierwszeństwa o charakterze neutralnym. Te zasady oparte są o datę objęcia funkcji. Tradycyjnie, zawsze na czele stoi dziekan, dziekanem może być nuncjusz papieski -* niezależnie od tego kiedy on objął daną funkcję -»tak jest przeważnie w krajach katolickich.

Koniec, początek misji:

Początek wiąże się z upewnieniem się przez państwo wysyłające, że dana osoba zostanie przez państwo przyjmujące przyjęta. Wiąże się to z tym z chęcią usunięcia politycznych porozumień. Kwestie dyplomatyczne mają działać na rzecz rozwijania stosunków między państwem przyjmującym, a wysyłającym. To badanie odbywa się poprzez instytucję zwaną agrement. Oznacza zgodę państwa na przyjęcie danej osoby na szefa misji, w praktyce agrement wymagane jest w przypadku ambasadorów, nuncjuszów, posłów czy Internuncjuszów, a także attachat wojskowego. Polega ona na wystąpieniu jeszcze przed wysyłaniem szefa misji z zapytaniem, czy osoba, która jest wysyłana będzie mile widziana. To zapytanie przeważnie kierowane jest notą dyplomatyczną, czasem ustnie przez ustępującego szefa misji. Ta sprawa jest