114396

Z samej zasady wynika, że organ rozstrzygając sprawę powinien brać pod uwagę interes obywatela, czyli najczęściej strony, i interes społeczny.

ORZECZNICTWO 5 czerwca 1981 - przyjęto następującą tezę:

w sprawach rozstrzyganych w oparciu o uznania administracyjne obowiązkiem organu jest załatwienie sprawy zgodnie z żądaniem obywatela, o ile interes społeczny nie stoi temu na przeszkodzie, ani nie przekracza to możliwości organu w realizacji przyznanego mu potencjalnie uprawnienia.

Klasyfikacja decyzji:

1)    tzw. decyzje związane

2)    tzw. decyzje uznaniowe; oparte o uznanie administracji

Ad.1)

w określonym stanie faktycznym i prawnym możliwe jest podjęcie tylko jednego rodzaju decyzji.

Decyzja związana to taka, przy której wydaniu organ ma możliwość przyjęcia jednego rodzaju rozstrzygnięcia spośród co najmniej dwóch wynikających przepisów prawa.

Przy wydawaniu takich decyzji decydujące znaczenie ma ta zasada, ale w orzecznictwie przyjmuje się “domniemanie pozytywnego rozpatrzenia sprawy dla stron”, chyba że zostanie udowodnione w uzasadnieniu decyzji, iż byłoby to sprzeczne z interesem społecznym takie pozytywne załatwienie sprawy dla stron albo organ musi udowodnić, że z przyczyny braku środków nie może załatwić sprawy pozytywnie dla stron.

ZASADA POGŁĘBIANIA ZAUFANIA OBYWATELI DO ORGANÓW PAŃSTWA

(art8. k.p.a.)

Z tej zasady wynikają dyrektywy działania dla organów administracji:

1)    dyrektywy dotyczące postury administrowania

2)    w podobnych bądź identycznych stanach faktycznych i prawnych powinny zapaść podobne, o ile nie identyczne, decyzje

ZASADA UDZIELENIA INFORMACJI STRONOM I INNYM UCZESTNIKOM POSTĘPOWANIA

(art9. k.p.a.)

W prawie administracyjnym nie obowiązuje zasada iguorantia iuris nocet, w związku z tym organ musi wyjaśniać stronom zasadność przesłanek w oparciu, o którą następuje załatwienie sprawy i musi dbać o to, aby strona nie poniosła szkody z powodu nieznajomości prawa. Udzielanie tych wskazówek i wyjaśnień dotyczących przede wszystkim strony, ale także innych uczestników postępowania (świadków biegłych itd) wtedy, gdy działają one w postępowaniu bez profesjonalnego pełnomocnika.

Konkretyzacja tej zasady to przepisy dotyczące uzasadnienia faktycznego i prawnego decyzji

czy postanowień (art 107 § 3 k.p.a).

np.