114953

KONCEPCJA L. SAWICKIEGO

Był kontynuatorem dzieła Nałkowskiego i zwolennikiem poglądu Ratzela, że „wszelki byt państwa, narodu lub społeczeństwa musi opierać: się na pewnej przestrzeni życiowej”. Według niego, możliwość zaistnienia na międzynarodowej arenie politycznej mają narody i społeczeństwa, które na przestrzeni wieków tak dogłębnie poznały zamieszkiwane tereny, że są w stanie wykorzystać wszystkie ich naturalne dobrodziejstwa, wpływając tym samym na rozwój światowej gospodarki.

KONCEPCJA ANTONIEGO REHMANA

Był to reprezentant Lwowskiego środowiska intelektualnego, który wprowadził w życie koncepcję przeciwstawną do pesymistycznych wizji swoich poprzedników - między innymi Nałkowskiego i Sawickiego. Głośno krytykował pogląd, że za klęskę i rozbiory RP są odpowiedzialne uwarunkowania geograficzno-poi i tyczne. Nie uzależniał on losów ludzi od położenia geograficznego ich narodu oraz nie skazywał ich poczynań na pewne niepowodzenie. Przede wszystkim był przeciwnikiem skrajnego determinizmu, uważając system wartości oraz postaw jednostki za istotne wobec rozwoju geopolityki. Był zwolennikiem metody Kanta, głoszącej, że geografia obejmuje wszystko co dotyczy przestrzeni, historia natomiast - czasu.

KONCEPCJA EUGENIUSZA ROMERA

Człowiek ten wpłynął na geografię i omawiany temat swoimi innowacyjnymi poglądami. Odrzucił on całkowicie teorię przejściowości, jaką głosili jego poprzednicy, w zamian której przedstawił wizję Polski jako obszaru między-morza Śródziemnego i Bałtyckiego, łączącym oba centa polityczne i kulturowe Europy. Jego inspiracją były prace Ratzla, który twierdził że tak naprawdę każdy kraj możemy uznać za krainę przejściową. Romer wysunął wnioski, że pomostowość Polski sprawiła, iż możliwa była ekspansja terytorialna za panowania Bolesława Clirobrego. I w miarę rozrastania się naszego kraju na wschód jego tendencje do określania go mianem pomostowego - wzrastały. Pomimo tego uważał on jednak, że nie wykorzystaliśmy w pełni możliwości jakie niosły ze sobą uwarunkowania geograficzne naszych ziem. Tezy jakie wysuwał Romer były znaczące na arenie politycznej, zarówno wobec naszych sąsiadów jak i całego kontynentu europejskiego. Ukazywały one znaczenie Polski jako państwa-pomost po miedzy Bałtykiem a Morzem Czerwonym.

Wszystkie te koncepcje, bardziej lub mniej trafne, powstawały z potrzeby wytłumaczenia upadku Rzeczpospolitej oraz chęci odzyskania suwerenności i utrzymania jej. Zrodziło to zalążek późniejszego wizerunku Polski.