115484

Tożsamość programowa partii konserwatywnych opiera się przede wszystkim na postulatach: popierania gospodarki rynkowej i reform sprzyjających ortodoksji ekonomicznej, wspierania indywidualnej przedsiębiorczości, ograniczenia do minimum interwencyjnych i korygujących uprawnień państwa w sferze gospodarczej, zapewnienia ładu i bezpieczeństwa, co wiąże się z ideą silnego i odpowiedzialnego państwa, zachowania tradycyjnych wartości. Od takiego schematu programowego odbiega konserwatyzm oferowany przez ugrupowania polityczne aktywne w państwach przechodzących proces demokratyzacji.

Będąc zaprzeczeniem idei lewicowych, konserwatywny liberalizm za główne idee uznaje wolności, własności, sprawiedliwości.

•    Wolność w konserwatywno-liberalnym znaczeniu oznacza swobodę działań, zwłaszcza gospodarczych, w szczególności możliwość niekontrolowanego przez państwo handlu alkoholem, benzyną i lekami (według części konserwatywnych liberałów także narkotykami). Państwo nie może koncesjonować działalności gospodarczej. W sferze publicznej oznacza wolność wyznania, miejsca zamieszkania itp. z zastrzeżeniem, iż wolność jednych nie może być osiągana pogwałceniem wolności innych.

•    Własność - prawo do własności jest, według konserwatywnych liberałów, podstawowym i naturalnym prawem każdego człowieka. Niedopuszczalna jest jakakolwiek ingerencja osób trzecich, w tym państwa czy związków zawodowych, w sferę własności prywatnej właściciela. Liberalizm w gospodarce oznacza wycofanie się państwa z ingerencji w gospodarkę. Postuluje się prywatyzację, deregulację, radykalne obniżenie podatków i zniesienia barier celnych.

•    Sprawiedliwość - oznacza sprzeciw wobec "dostrzegania przez państwo" tzw. grup społecznych (roszczeniowych grup zawodowych, bezrobotnych, mniejszości narodowych, odmiennych orientacji seksualnych), gdyż każde specjalne traktowanie jednej grupy jest jawną niesprawiedliwością wobec grup pozostałych. Dlatego też konserwatyzm w życiu społecznym oznacza nieugięty sprzeciw wobec: aborcji, legalizacji "związków homoseksualnych" (ale nie homoseksualizmu), przywilejów lub specjalnego traktowania niektórych grup społecznych (np. feministek, homoseksualistów) i zawodowych (np. górników), specjalnego traktowania związków wyznaniowych (takiego jak zwolnienie z płacenia podatków).

Ekonomiczny liberalizm jest przeciwny socjaldemokratycznemu modelowi państwa opiekuńczego. Europejscy liberałowie nie są w zasadzie przeciwni umiarkowanej ingerencji państwa w służbę zdrowia, edukację, emerytury, walkę z biedą i bezrobociem. Konserwatywni liberałowie i libertarianie postulują ograniczenie roli państwa również w tych dziedzinach, proponując całkowitą prywatyzację lub mieszane modele prywatno-państwowe.

Wśród partii konserwatywnych znajdujemy zarówno ugrupowania duże, zdobywające średnio ponad 40% głosów (grecka ND, irlandzka FF czy brytyjska CP), jak i małe, nieprzekraczające poziomu 15% głosów (luksemburska ADR czy szwajcarska SVP). Partie konserwatywne aktualnie pozostają silniejszą