2) Argumentum a contrario (wnioskowanie przez przeciwieństwa)
3) Argumentum a fortiori (ma dwie formy)
Wnioskowanie przez analogię i wnioskowanie z podobieństwa znajdują zastosowanie przy usuwaniu lub w prawie.
ad. 1)
Wnioskowanie przez analogię
pcr analogiam per analogiom
legis hiris
kiedy stan faktyczny i me unormowany kiedy stan faktyczny i meunormowany
jest podobny do stanu unormowanego jest podobny do zasad stojących
w konkretnym przepisie u podstaw całego prawa ad.2) Jeżeli tylko jeden sposób postępowania (jedna opcja w przepisie) a wnioski są do niego przeciwne.
Argumcntum a contrario - polega na tym że adresatom normy jest nakazany tylko jeden ściśle określony sposób postępowania. Wszystkie inne są niedozwolone ad.3) A maiori ad minus - jeżeli ktoś jest uprawniony do czegoś co zostanie ocenione jako większe to należy przyjąć, iż w przypadku nieunormowanym mniej także może.
Punktem wyjścia jest przepis o cliarakterze uprawniającym. Jeżeli ktoś jest uprawniony do czynienie czegoś większego, to tym bardziej jest uprawniony do czynienia czegoś mniejszego
A minori ad minus - jeżeli zakazane jest coś co zostanie ocenione jako mniejsze to należy przyjąć iż w przypadku nieunormowanym większe jest też zakazane.
Punktem wyjścia jest przepis zakazujący. Jeżeli zakazane jest to co mniejsze to tym bardziej nie wolno czynić czegoś co sięga jeszcze dalej.
Wnioskowanie a fortiori występuje w dwóch postaciach - a maiori ad minus oraz a minori ad minus. W obydwu tych przypadkach punktem wyjścia jest pizepis prawa pozytywnego a dążymy do objęcia nim sytuacji uieunormowanej przez przepisy
Reguły kolizyjne
-Lex superior derogat legi inferiori (przepis wyższy uchyla niższy)
-Lex posterior derogat legi priori (przepis późniejszy uchyla wcześniejszy)
-Lex specialis derogat legi generali (przepis szczególny uchyla ogólny)
Hierarchiczność jest nad upływem czasu Specjalny nad późniejszym Wyższy i szczególny - nie ustalono
Podział wnioskowania ze względu na podmiot który jej dokonuje
Wykładnia autentyczna pochodzi od organu który wydal interpretowany przepis.
Ma ona taką samą moc wiążącą, co przepis będący jej przedmiotem. Powszechnie przyjmuje się moc wsteczną wykładni autentycznej (wyjątek od zasady niei etoakcji)