118505

❖    Wg G.W. Alporta

Temperament odnosi się do zjawisk charakteryzujących emocjonalną naturę jednostki, takich jak podatność na wzbudzenie emocjonalne, charakterystyczna dla mej siła i szybkość reakcji, dominujący nastrój łącznie zjego specyficzną zmiennością i intensywności, które to zjawiska zależą od wyposażenia konstytucjonalnego i są w przeważającej mierze dziedziczne Tak rozumiany temperament jest jedną z tych dyspozycji, które niemal nie zmieniają się w ciągu całego życia.

❖    Pojęcie temperamentu: koncepcja temperamentu, określająca go jako styl zachowania: temperament jest niezależną własnością psychiczną jednostki, którą zawsze należy traktować jak coś odrębnego od motywacji, zdolności i osobowości. Przewija się on w formie reakcji na jakiś bodziec zewnętrzny, okoliczność, oczekiwanie lub wymóg.

❖    Odnosi się przed wszystkim do formalnej charakterystyki zachowań lub reakcji, obejmujących takie parametry jak: intensywność, energia, siła, szybkość, tempo, zmienność, ruchliwość.

❖    Poprzez pojęcie temperamentu należy rozumieć cechy zachowania pod względem których ludzie różnią się.

ELEMENTY WCHODZĄCE W SKŁAD TEMPERAMENTU

>    Charakterystyczne uczuciowe zabarwienie przeżyć, które decydują o podstawowym nastroju konkretnego człowieka

>    Wrażliwość uczuciowa, przejawiająca się stopniem gotowości reagowania na bodźce emocjonalne i sposobem reagowania na nie

>    Tempo reakcji aktów myśli i woli, przebiegu uczuć oraz działania zewnętrznego

>    Siła witalna z jaką wykonane są czynniki życiowe.

Od cech temperamentalnych jednostki w dużym stopniu zależy jej sposób działania, realizacji celów jakie przed sobą stawia.

Wg Le Senne a temperament to zasadniczy składnik indywidualności ludzkiej uwarunkowany 3 warunkami podstawowymi: