strony, lub prawo państwa w którym którakolwiek ze stron miała zwykle miejsce pobytu w chwili zawarcia umowy.
Trzecia zasada: dotyczy jednostronnych oświadczeniach które odnoszą się do umowy już zawartej lub która ma zostać zawarta.
Jeżeli umowa jest już zawarta to np. odstąpienie od umowy, wypowiedzenie umowy. Oświadczenia są ważne jeżeli są określone wymagania przez prawo właściwe dla umowy lub pizez prawo państwa na tereiue którego oświadczenie zostało złożone, lub prawo państwa w którym osoba składająca oświadczenie miała zwykle miejsce pobytu.
Forma umów konsumenckich:
Forma umowy podlega prawu miejsca pobytu konsumenta.
Zobowiązania nieruchomości:
W szczególnych przypadkach dla formy tych iunówr stosuje się prawo formy umów w którym ta nieruchomość się znajduję. Te wymagania stosuje się niezależnie od miejsca gdzie ta umowa jest zawierana. Wymagań tych nie można wyłączyć na drodze umowy.
Artykuł 25, umowy rozporządzające, co wynika z tego przypisu:
Pierwsza zasady: forma umowy podlega prawm właściwemu dla tej umowy, prawem właściwym jest prawo miejsca położenia tej rzeczy, której umowa dotyczy. Wystarczy jednak zachowanie formy dla państwa w którym umowa została zawrarta Jeżeli strony znajdują się w różnych państwach to wystarczy zastosować formę stosowaną dla jednego lub drugiego państwa.
Odstępstwa od tej zasady do rozporządzeń dotyczących nieruchomości stosuje się tylko i wyłącznie prawo położenia tej nieruchomości.
Można wykorzystać zagranicznego notariusza, ale wtedy musi spełnić 3 kwestie:
- czy ma wykształcenie podobne do notariusza danego państwa
- podobna pozycja społeczna
- kwestia procedur (czy sprawdzana jest tożsamość....)
Akt kreacyjny, założycielski dla osób prawnych: potrzebna jest dana forma. W Polsce forma musi być zgodna z prawem właściwym dla tej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej.
Różnica między art. 11 a 25
Problem pojawia się gdy umowra nie spełnia famy zgodnej dla prawa właściwego dla tej umowy.