121828

S w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Wypadek traktowany na równi z wypadkiem przy pracy (w zakresie uprawnienia do świadczeń) jest to wypadek, któremu pracownik uległ:

S w czasie podróży służbowej w okolicznościach innych niż w definicji wypadku przy pracy, chyba że wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie pozostaje w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań;

S podczas szkolenia w zakresie powszechnej samoobrony;

S przy wykonywaniu zadań zleconych przez działające u pracodawcy organizacje związkowe.

Wypadek w drodze do pracy lub wypadek w drodze z pracy jest to nagle zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania zatmdiuenia albo innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczema, jeżeli droga ta była najkrótsza i nie została przerwana.

Jednakże uważa się, że wypadek nastąpił w drodze do pracy lub z pracy, mimo że droga została przerwana, jeżeli przerwa była życiowo uzasadmona i jej czas nie przekraczał granic potrzeby, a także wówczas, gdy droga, nie będąc drogą najkrótszą, była najdogodniejsza ze względów komunikacyjnych.

Za drogę do pracy lub z pracy uważa się oprócz drogi z domu do pracy albo z pracy do domu również drogę do miejsca lub z miejsca:

S innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia,

S zwykłego wykonywania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych,

S zwykłego spożywania posiłków,

S odbywania nauki lub studiów.

Zgodnie z postanowieniami przepisów ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowycli (Dz.U.02.199.1673; z poza zm.) od 2002 r. obowiązują nowe definicje wypadków przy pracy i ich podział według ilości poszkodowanych na indywidualne i zbiorowe oraz według ciężkości skutków na śmiertelne, ciężkie i pozostałe.

Dla pozostałych wypadków nie powodujących skutków śmiertelnych lub ciężkich nie przyjęto ustawowej nazwy, w literaturze specjalistycznej i praktyce przedsiębiorstw przyjmuje się najczęściej nazwę wypadki lekkie lub lżejsze.

Wypadek zbiorowy jest to wypadek, któremu w wyniku tego samego zdarzenia uległy co najmniej dwie osoby.

Wypadek śmiertelny jest to wypadek, w wyniku którego nastąpiła śmierć w okresie nie przekraczającym sześciu miesięcy od dnia wypadku

Wypadek cięiki jest to wypadek, w wyniku którego nastąpiło ciężkie uszkodzenie ciała, np.: utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności rozrodczej lub inne uszkodzenie ciała albo rozstrój zdrowia, naruszające podstawowe funkcje organizmu, a także choroba nieuleczalna lub zagrażająca życiu, trwała choroba psycliiczna, trwała, całkowita lub znaczna niezdolność do pracy w zawodzie, albo trwale, istotne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała.

Wypadek lekki (liejszy) jest to wypadek nie powodujący niezdolności do pracy (np. mikrouraz wymagający tylko nałożenia opatrunku) albo powodujący niezdolność do pracy, który w ostateczności (po odbyciu leczenia i rehabilitacji) nie powoduje ciężkiego i trwałego uszkodzenia ciała, całkowitej lub znacznej niezdolności do pracy w zawodzie albo innych skutków wymienionych w definicji wypadku ciężkiego.

Ogólne przepisy prawne dotyczące wypadków przy pracy określa ustawa Kodeks pracy (Dz.U.98.21.94; z pożn. zm.) w Rozdziale VII „Wypadki przy pracy i choroby zaw^rodowe” Działu X „Bezpieczeństwo i higiena pracy”, w tym m.in.: