działające na koła, co wiąże się z możliwością podniesienia ciśnienia powyżej 50 atn, a nawet do 100 atn.
Pompy śrubowe składają się z dwu lub więcej współpracujących śrub. Lej przesuwany jest wzdłuż śrub. Z zewnątrz napędzana jest tylko jedna śruba. Druga śruba otrzymuje napęd od pierwszej śruby bądź to za pomocą kół zębatych, bądź też przez zwoje gwintu, które muszą być wówczas odpowiednio strome.
Zaletą pomp śrubowych w porównaniu z pompami zębatymi jest większa sprawność objętościowa oraz to, że mogą one pracować na wysokie ciśnienie (do 200 atn). Wadą tych pomp jest trudność wykonania, dlatego stosowane są stosunkowo rzadko.
Poniższy rysunek (93) przedstawia zasadę działania pompy wielotłoczkowej osiowej.
Pompa ta umożliwia uzyskanie lepszej szczelności niż pompy zębate. Dlatego stosowana bywa w urządzeniach pracujących przy wyższych ciśnieniach.
Napęd przekazywany jest na pompę poprzez wałek 1. Podczas wirowania bloku cylindrowego 5 tłoki 8 wykonują ruch posuwisto-zwrotny. Podczas połowy obrotu występuje ssanie oleju, podczas następnej połowy obrotu bloku cylindrowego - tłoczenie oleju Olej zasysany jest przez kanał kl i tłoczony do kanału k2.
W każdym cylinderku następuje ssanie podczas połowy obrotu bloku 5 i tłoczenie podczas następnej połowy obrotu bloku 5. Dla procesu ssania i tłoczenia wykonane są półksiężycowe kanały (niewidoczne na iysunku) w ramie 6.
Wydajność pompy zależy od jej wymiarów, prędkości obrotowej oraz od wartości kąta a. W przypadku gdy a = 0, wydajność pompy Q = 0.