podjęcie decyzji o formie, metodach i poziomie kształcenia (szkolenia, rozwoju), ocena efektywności programu.
Istnieją dwie główne formy kształcenia i rozwoju przez przedsiębiorstwo: ł) kształcenie internistyczne wewnątrzzakładowe:
- przyuczenie do wykonywania pracy na stanowisku pracy,
- kursy prowadzone przez własny personel,
- kursy organizowane przez własny instytut kształcenia;
2) kształcenie eksternistyczne - na zewnątrz przedsiębiorstwa,
na przykład korzystanie z usług instytucji specjalistycznych, takich jak uniwersytety', szkoły, ośrodki kształcenia.
Kształcenie eksternistyczne jest na ogół droższe niż internistyczne i trudniejsze do kontrolowania, jego zaletą jest korzystanie z usług wybitnych profesjonalistów, renomowanych uczelni i wykładowców.
W sytuacji, gdy firmie zależy na kształceniu specjalistów i menedżerów wysokiego szczebla, kwestia kosztów może ukazać się drugorzędna.
Szkolenie zakłada aktywny udział słuchaczy', winno być ono oceniane systematycznie, a w razie potrzeby, program szkolenia powinien być zmieniany.
Program szkolenia należy dostosować do konkretnego audytorium, a rezultaty• szkolenia powinny znajdować bezpośrednie zastosowania przy stanowisku pracy.
Osoby dorosłe uczą się tylko wtedy', jeżeli tego chcą i odczuwają potrzebę nauki, wiedzą, Że to czego się nauczą znajduje zastosowanie w pracy.
Zwykle szkolenia powinny trwać od 1 do 10 dni w roku.
Uzupełnieniem szkolenia jest przyuczenie, które ma formę: doradzania, demonstracji, instruowania pracownika przez przełożonego.