- był doradcą cesarza Indii, myśliciel, który kształtował w okresie równoległym do rządów Aleksandra Wielkiego
- przyczynił się do wzrostu znaczenia powstania cesarstwa,
- traktat o pozytku- powstał na przełomie III i IV p.n.e, równy jest pod względem proponowanych rozwiązań, najlepszy podręcznik nauk politycznych okresu renesansu
• Wątpliwość v\zbudza autor i samo dzieło, zawiera ona wiele rozważań, które obowiązywały od III do I wieku
■ Arthashastra jest kombinacją różnych dzieł powstałych na przestrzeni kilku wieków istnieje możliwość, że dzieło powstało znacznie później
- Wyjątkowa książka, której znaczenie przekracza inne dzieła tego okresu w 15 rozdziałach
- w 266 stronach znaleźć można kompendium wiedzy na temat wszystkich dziedzin
- Arthashastra została podręcznikiem nauk politycznych w której autor skoncentrował się na zagadnieniach dotyczących pożytku, ustroju państwa, mechanizmem jego działania, organów, administracji, sądownictwa, armii, medycyny, prawa budowlanego, taktyki prowadzenia wojen, prawa karnego
- dzieło miało być poradnikiem jak działać aby vtfadza była efektywna i sprawna
Kautilja przedstawił podział zadań poszczególnych organów państwa oraz podział czynności dotyczącej samych urzędników, dużo miejsca poświęcił organizacji administracji, handlu, rozdziałami funkcji na dworze władzy, zwolennik szczegółowego określania zadań. Sprawność funkcjonowania państwa wiązał ze szczególnym uregulowaniem zajęć. Należyte funkcjonowanie państwa w/magało również sprawnego wykonywania inwestycji oraz budowli publicznych, wykony wał w tym względzie szczegółową znajomość pierwotnie prawa budowlanego, inżynierii. Sformułował on szczegółowe wskazania funkcjonowania administracji, zabiegał on aby była ona kompetentna a także doskonale znała stosunki społeczne.
Kautilja zalecał władzy a ty służyła w równym stopniu 3 celom: prawom religijnym, Brahma, miłości, karma oraz użytkowi bogactwu Arthashastra. Te czynniki miały mieć charakter zrównoważony, żaden z nich nie miał przeważać nad drugim. W Arthashastra Kautilja poświęcił miejsce zadaniom wykonywanym przez urzędników, których nazywał inspektorami, takich inspektorów miała mieć każda dziedzina administracji. Mieli oni działać w zakresie zakładania miast i wsi, rozdziałem ziemi, doglądać kopalni, instalacji wodnych, targów, opieki społęcznej nad sierotami, chorymi oraz kobietami