44511

Stanisław Kunicki skazany został na śmierć przez powieszenie , a wyrok wykonano na stokach Cytadeli warszawskiej.

Ostatnią szefową I Proletariatu została Maria Bohuszewiczówna (do 1886 r). I Proletariat istniał więc od 1882 do 1886.i był pierwszą organizacją robotniczą zorganizowaną na ziemiach polskich, zajmującą się problemami robotników.

W 1888 Marcin Kasprzak i Ludwik Kulczycki założyli II Proletariat ( nazywany też Małym). Jego oddziaływanie było jednak słabe, bowiem oddziały policji carskiej wyspecjalizowały się już w tępieniu takich organizacji. Poza tym II Proletariat również opierał się na taktyce terroru indywidualnego.

W 1889 powstał Związek Robotników Polskich.

W tym czasie na emigracji ( Paryż) aktywizowali się socjaliści polscy. W 1892 zorganizowano zagraniczny zjazd socjalistów polskich , który postanowił, że na ziemiach polskich powstanie partia typu rewolucyjnego. . Do Polski jako emisariusz przybył Stanisław Mendelson , który doprowadził w 1892 do połączenia II Proletariatu z ZRP w wyniku czego powstała Polska Partia Socjalistyczna ( PPS). Miała ona w programie postulat o walce o niepodległość . Właściwie głównym zadaniem była walka o Polskę wolną . Z PPS związany był także Józef Piłsudski. W PPS pojawiły się jednak elementy, czynniki lewackie ( elementy lewicujące ) jak Różą Luksemburg, „ czerwony kat” - Feliks Dzierżyński ( ^organizacja Czeka), co zaowocuje utworzeniem w 1893 Socjaldemokracji Królestwa Polskiego , które w 1900 zmieni nazwę na Socjaldemokrację Królestwa Polskiego i Litwy . Zajmować się ono będzie jednak jedynie kwestiami socjalnymi.

Ruchy robotnicze miały miejsce także w innych zaborach , choć były tam znacznie słabsze.

W 1893 powstała Polska Partia Socjalistyczna Żabom Pruskiego.

Na terenie Galicji istniała Polska Partia Socjalno- Demokratyczna Galicji i Śląska Cieszyńskiego, której liderem był Ignacy Daszyński ( pierwszy premier wolnej Polski)