44626

22 lipca 1944 pojawił się Manifest PKWN. Pierwsze ogłoszono go w miasteczku Chełm Lubelski, a dopiero potem w Lublinie. Chcąc go rozpowszechnić, manifest został rozplakatowany.

Najważniejsze zadania wyznaczone w Manifeście Lipcowym:

-    należy zwycięsko zakończyć wojnę z Niemcami i odbudować Polskę w sprawiedliwych granicach,

-    w dziedzinie społecznej i ustrojowej należy opierać się na konstytucji marcowej z 1921, aż do czasu wyborów do sejmu ustawodawczego; wtedy miał powstać nowy rząd, być może nowy ustrój,

-    jedynym legalnym ośrodkiem władzy jest PKWN , a rząd londyński nie ma prawa sprawować władzy ( —a przecież PKWN był organizacją samozwańczą, powołaną poza granicami Polski, a rząd londyński powołany był zgodnie z konstytucją kwietniową z 1935),

-    jeśli chodzi o politykę zagraniczną - Polska będzie utrzymywać przyjazne stosunki z ZSRR,

-    PKWN ostrożnie sygnalizował reformy ( nie było bowiem sejmu); mówiono o sprawiedliwej reformie rolnej i zmianach w przemyśle, nic jednak nie precyzowano.

26    lipca PKWN zawarł porozumienie z rządem radzieckim. Mówiono wówczas także o granicach.

27    lipca PKWN w imieniu narodu polskiego ( choć PKWN istniało na terenach Polski Lubelskiej) zrzekł się kresów wschodnich na rzecz narodu radzieckiego. Obiecano wówczas, że polska granica na zachodzie będzie tak przebiegała, aby Polska wróciła na ziemie piastowskie (= ziemie odzyskane, nazywane nieraz „ziemiami wyzyskanymi”, wywieziono stamtąd bowiem wszystko co miało jakąkolwiek wartość).

Polska Lubelska - było to pierwsze określenie na nową władzę, głównym miastem był bowiem Lublin. Pojawił się nawet pomysł, aby stolicą Polski był właśnie Lublin, kiedy Warszawa zrównana została z ziemią.

W okresie PRL-u dnia 22 lipca obchodzono święto narodowe Polski Ludowej. Od początku lat dziewięćdziesiątych święto narodowe obchodzimy dnia 11 listopada.