46152

S. Brzozowski, Istota kultuiy

(Marta Łysiak, 619-621)

Wg filozofii krytycznej cały świat, w jakim żyje człowiek sprowadzony być może do naszyci]

zadań.

Rzeczywistość to suma rozwiązanych przez ludzkość zadali Człowiek bez przerwy napotyka na to, co sam stworzył lub na możliwości stworzenia. „Nic nie przedstawia się nam w formie nagiego, niezmiennego bytu.” Ludzkość nieustannie ma kontakt z tym, co jest jego własną pracą czy działaniem.

Krytyka, wg autora, to sąd, a oceniać można tylko to, co może ulec ZMIANIE.

Filozofia krytyczna uważa, że NIE MA GOTOWEGO ŚWIATA

I

Prawda, dobro, piękno itd. są ZADANIAMI

1

Dlatego żadne normy/ prawidła moralne/ prawidła estetyczne NIE MOGĄ BYĆ

OSTATECZNE

Wartość tych norm i prawideł polega wyłącznie na stosunku do dopełnionej już pracy ludzkości lub do uświadomionych przez ludzkość zadań. Gdyby uznać, że prawidła i normy są ostateczne, należałoby także stwierdzić, że TWÓRCZOŚĆ LUDZKA ZATRZYMAŁA SIĘ.

WN.IOSFK: Ludzkość nieustaujlię dzięki swej prący zinięma i przekształca swój stan. posiadania. Nie ma ona nigdzie świata, acz nieustannie go czyni.