47812

Interwencjonizm państwowy.

Bieg wydarzeń poł. XX wieku spowodował, że państwo stanęło wobec problemów, których nie mógł rozwiązać automatycznie działający mechanizm rynkowy. Zaczęto dążyć w kierunku zmian, do czego przyczynił się bardzo J.M . Keynes, który wskazywał na konieczność ingerencji państwa w sferę obrotu pieniężnego i politykę podatkową. Państwo w myśl tej koncepcji miało stać się regulatorem podziału dochodu narodowego, tak aby doprowadzić do zwiększenia konsumpcji. Miało prowadzić politykę szerokiego frontu inwestycji państwowych, stosować metody protekcjonizmu państwowego wobec prywatnych inwestycji. Koncepcja ta nie zmierzała jednak w kierunku ogólnego kierownictwa państwowego w dziedzinie gospodarki ani w planowaniu procesów gospodarczych Interwencjonizm państwowy w ekonomice przebiera dwa sposoby;

Charakter bezpośredni - państwo doprowadza do nacjonalizacji niektórych gałęzi gospodarki narodowej.

Charakter pośredni - państwo wchodzi w kapitał prywatny, tworzy ono przedsiębiorstwa mieszane, będące połączeniem kapitału prywatnego z państwowym, sprawuje kontrolę nad przemysłem prywatnym za pośrednictwem banków, które są częściowo znacjonalizowane poprzez politykę finansową, polegająca na udzielaniu ulg finansowych, dotacji celowych, przyznawaniu koncesji itp.

Początkowo planowaniem objęty został przemysł ciężki, potem rozszerza się on na inne dziedziny gospodarki. Zasięg planowania jest rozmaity. W jednych krajach dąży się do planowania globalnego, obejmującej całokształt działalności ekonomicznej i socjalnej, w innych jest ambicja państwa do planowania tylko niektórych sektorów gospodarki. Poprzez politykę

interwencjonizmu państwo ma spełniać jedynie funkcje korygujące mechanizmy gospodarki. Państwo ma być aktywnym uczestnikiem życia ekonomicznego i społecznego, ma uczestniczyć w rozwiązywaniu różnych problemów i przyczyniać się do ustrzeżenia społeczeństwa przed kryzysami, rewolucjami itp.