Warunkiem sine qua non parowania wody są:
- obecność wody, która mogłaby parować różnica między maksymalnym ciśnieniem pary wodnej w temperaturze powierzchni parującej, a aktualnym ciśnieniem pary wodnej w powietrzu (miarą jest niedosyt wilgotności powietrza)
Wzrost temperatury powietrza i prędkości wiatru wzmagają parowanie, natomiast -wilgotne otoczenie i wysokie ciśnienie osłabiają je
Tempo parowania wody zależy od:
temperatury ciała parującego i otoczenia
- wilgotności powietrza
- prędkości ruchu powietrza
- ciśnienia atmosferycznego
Przechodzenie wody do atmosfery jest efektem nie tylko fizycznego procesu parowania, ale ponadto różnych procesów fizycznych, biologicznych i chemicznych
Całość zjawiska przechodzenia wody do atmosfery na danym obszarze nazywa się parowaniem terenowym
Składnikami parowania terenowego są:
- parowanie z wolnej powierzchni wody
- parowanie wody opadowej zatrzymanej na powierzchni roślin i zwilżającej inne powierzchnie,
- parowanie z gleby
- transpiracja (łącznie z parowaniem z gleby nazywane cwapotranspiracją)
- sublimacja lodu i śniegu,
- parowanie technologiczne
Udział poszczególnych składników parowania terenowego jest w różnych szerokościach geograficznych różnych:
Na obszarach okolobiegunowych dominuje -> sublimacja Na pustyniach parowanie z gruntu
Na obszarach z bujną roślinnością ewapotranspiracja
Na obszarach z dużymi zbiornikami wodnymi parowanie z wolnej powierzchni wody
Parowanie potencjalne to maksymalna ilość pary wodnej, która ; może być odprowadzona do atmosfery w istniejących warunkach meteorologicznych określonego obszaru ze stale uwilgotrrionej powierzchni parującej (moc ewaporacyina atmosfery)
Parowanie terenowe potencjalne to maksymalna ilość wody, jaka może wyparować
z określonych obszarów lądowych odznaczających się określonymi zasobami wilgoci (moc-
ewaporacyina terenu)
Parowanie terenowe rzeczywiste to ilość wody przenikającej do atmosfery z danego obszaru w wyniku procesów obejmujących wszystkie składowe parowania (deficyt odpływu)
Wielkość parowania terenowego zależy od:
- czynników meteorologicznych wpływających na parowanie wody (temperatury wody i powietrza, niedosytu wilgotności powietrza, prędkości wiatru)
- czynników glebowych określających ilość wody w podłożu, która może brać udział w parowaniu (wilgotności gleby, struktury gleby)