50228

Empedokles z Akragas (c. 490 - c. 430)

Powstaniu polega jedynie na mieszaniu i rozdzielaniu niezmiennych elementów, które nazywa : korzeniami wszystkiego” (panton ridzomata). Można o nich powiedzieć, ze zawsze są te same i równe sobie, są wieczne i trwają niezmiennie, bo ani nie powstają ani nie giną. Korzenie wszystkiego to w poetyckim języku Emopedoklesa : Zeus błyszczący, czyli ogień, życiodajna Hera, czyli powietrze, Aidoneus czyli ziemia i Nestis, czyli woda. Wszelkie powstawanie, to łączenie się rozdzielanie (mikisi kai dialaksis) tych czterech elementów. W jego koncepcji woda czy powietrze - to prasubstancje przeniknięte siłami życiowymi i dzięki temu zdolne są do samodzielnego tworzenia rzeczy.