50661

scenariuszu, pozwala w bezpieczny sposób rozwinąć nie tylko wyobraźnię, fantazję, ale przede wszystkim wrażliwość emocjonalną dziecka. Służy osiągnięciu nadrzędnego celu, jakim jest rozwijanie dziecka i doskonalenie w nim pozytywnych zmian. Metoda ta odwołuje się do indyw idualności każdego dziecka i jego przeżyć. Pełni rolę terapeutyczną, gdyż pozwala bliżej poznać swoich wychowanków i zrozumieć ich uczucia.

Dzięki rozpoznawaniu, wyrażaniu, nazywaniu emocji dziecko pozbywa się lęku czy agresji, dowiaduje się, co przeżywają jego koledzy i koleżanki. Brak możliwości wyrażania swoich emocji jest przyczyną życia w napięciu, a to często bywa przyczyną szukania zapomnienia w alkoholu, narkotykach lub agresywnych zachowaniach. Dzieci dysponując pewnym zasobem pojęć moralnych, stają się zdolne do kwalifikowania zachowań w kategoriach dobra i zla.

3. Cele dramy.

1 .Wszechstronny rozwój osobowości, ekspresji i uczuciowości;

•    Kształtowanie wrażliwości uczniów;

•    Doskonalenie umiejętności rozmowy o uczuciach: własnych, wewnętrznych przeżyciach, stanach, lekach, kłopotach i radościach;

•    Wyrażanie stanów psycliicznych, uzewnętrznianie uczuć;

•    Uświadamianie własnej indywidualności przy poszanowaniu odrębności innych;

•    Kształtowanie określonych zachowań społecznych;

•    Panowanie nad emocjami, koncentracja, współdziałanie w grupie;

2.    Integracja zespołu klasowego:

•    Wytwarzanie poczucia bezpieczeństwa i wzajemnego zaufania w grupie;

•    Budzenie więzi emocjonalnej z rówieśnikami i nauczycielem;

•    Kształtowanie umiejętności rozwiązywania konfliktów społecznych i rozwiązywania problemów w grupie.

3.    Przygotowanie do aktywnego uczestnictwa w kulturze:

•    Rozwijanie słownictwa, frazeologii, zakresu pojęć;

•    Rozwijanie fantazji, pobudzanie do aktywności i odkrywania rzeczy nowych;

•    Przygotowanie do aktywnego uczestnictwa w życiu poprzez umiejętne i świadome korzystanie z dóbr kultury (muzyki, tańca, teatru).

4.    Rodzaje ćwiczeń dramowych.

Ćwiczenia z dramą należy rozpocząć od technik najprostszych Szczególny nacisk należy położyć na ćwiczenia rozwijające wrażliwość zmysłów słuchu, wzroku, węchu, dotyku.

Przed zajęciami należy ustalić reguły gry, temat powinien być ciekawy i bliski dzieciom.

Nauczyciel pełni funkcję doradcy, czasami inicjuje improwizację, kieruje się zasadą kontrastu i niespodzianki. Powyższe zasady i stosowanie ich pozwoli na utrzymanie zainteresowania i pobudzi uczestników do aktywności i wywołania pożądanych przeżyć.

Najczęściej stosowanymi ćwiczeniami są:

•    Ro/mowa - która jest najprostszą formą bycia w roli. Uczy rozmowy o doznaniach, słownego uzewnętrzniania uczuć, buduje zaufanie.