51295

Głównym konkurentem do tak pojmowanej władzy cesarskiej był papież.

Teoria imperialna na Wschodzie

-    Idea imperium uniwersalnego ugruntowała się na Wschodzie - Bizancjum

-    Cesarz bizantyjski nosił tytuł władcy Rzymian i uznawał się za sukcesora światowej władzy cesarzy rzymskich

-    niezbędna była integracja polityczno-prawna rozległego i zróżnicowanego kulturowo Bizancjum

-    cezaropapizm to bizantyjska doktryna imperialna, która miała zapewnić jedność i potęgę państwa • tradycje rzymskie z elementami chrześcijańskimi, wpływy hellenistyczne z wątkami orientalnymi

-    cechy charakterystyczne struktur politycznych Bizancjum

-    kompetencje polityczne cesarza

-    władca absolutny, źródło prawa, najwyższy sędzia, wykonawca swego prawa, naczelny dowódca

-    boży namiestnik (władca chrześcijański) - zastępcą Boga do spraw doczesnych

-    wiele było z symboliki zaczerpniętej z pogańskiej tradycji wschodniej, np. obowiązek adoracji cesarza w pozycji leżącej, insygnia władzy - orzeł, kula ziemska, aureola

-    kompetencje religijne cesarza

-    głowa kościoła - wspólnotę chrześcijan utożsamiano ze wspólnotą państwową

-    doktryna bożego namiestnictwa

-    nie utrwalono zasady dziedziczności tronu (wyraźna tama dla cesarskiego absolutyzmu) -elekcja Papai iza

-    doktryna głosząca uniwersalną (ogólnoświatową, duchową i świecką) suwerenność papieża

-    cała władza należy do papieża, nadrzędność papiestwa nad cesarstwem

-    XI - XIV w. - spór o inwestyturę

-    XI w. - szczyt to konflikt Grzegorza VII („Dictatus papae") z Henrykiem IV

-    poglądy Grzegorza VII

-    państwo to twór z istoty swej zły

-    władza państwowa zrodziła się z podstępu szatana, z pychy i żądzy władzy

-    państwo ma jedynie rację bytu, gdy realizuje postulaty sprawiedliwości bożej

-    na czele takiego państwa winien zasiadać papież - namiestnik Boga na Ziemi

-    jedyny władca uniwersalny, głowa wszystkich panujących

-    Grzegorz zrywał z monarchów aureolę świętości

-    papież jest nieomylny

-    spór o wpływ na nominację biskupów

-    ważne dla władzy świeckiej - ogromny wpływ jaki wywierał kościół na społeczeństwo

-    biskup był przede wszystkim wielkim panem feudalnym

-    ten kto kontrolował biskupów miał władzę nad wielkimi panami feudalnymi

-    cesarz nie chciał by większość jego poddanych (wielkich feudałów, tj. niemieckich biskupów) była mu niechętna

-    tak mogłoby być, gdyby pochodzili z nominacji papieskiej

-    koncepcja wypraw krzyżowych

-    na przełomie w XI i XII wieku, wyprawy krzyżowe miały umacniać pozycję polityczną Kościoła katolickiego

-    utworzenie Państwa Jerozolimskiego

-    osłabienie pozycji Kościoła wschodniego

-    idea krzyżowa była świadectwem potęgi papiestwa (sukces doktryny politycznej kościoła)

-    rozkwit teorii papalizmu w XIII wieku:

-    zakończenie dzieła centralizacji kościoła

-    aparat kurialny troszczący się o prawidłowe funkcjonowanie duchowieństwa w poszczególnych państwach

-    wzrost potęgi materialnej papiestwa

-    np. annaty, daniny, świętopietrze

-    papiestwo (kościół) stało się nieporównywalną potęgą polityczną

-    korzystne rozstrzygnięcie na rzecz papiestwa sporu o inwestyturę - Innocenty III

-    hierokracja - nurt, wg którego papież mógł ingerować we władzę świecką w każdym przypadku

-    prawo kanoniczne - zbiór norm złożonych z materiału biblijnego, patrystyki (nauki ojców kościoła), ustawodawstwa soborowego,

oraz prawa papieskiego Uzasadnienie koncepcji papalizmu 1. wg myśli św. Augustyna

-    państwo to twór grzeszny, niedoskonały - jeśli ma funkcjonować sprawnie (być pożyteczne) to musi być poparte i