I. - Skutek kreatywny i kompozycyjny co do treści stosunku. Wiąże, bo wystąpił consensus merytoryczny między stronami.
II. - Wiąże, bo zostały spełnione przesłanki formalne związania z 384 kc- quasi consensus, sfingowany consensus, inaczej też consensus formalny.
Cechy wzorca umownego. |
Wniosek. |
Posługiwanie się przez przedsiębiorcę, usługodawcę opracowanymi przez nich standardami. |
Akt kreacji - przedsiębiorca, usługodawca. |
Regulują (uzupełniają) treść indywidualnego stosunku obligacyjnego. |
Element regulacji!!! |
Eliminują lub ograniczają element negocjacji. |
Element funkcjonalny. |
Występują w różnych sferach obrotu gospodarczego (konsumenckim, pozakonsumenckim). |
Element sfery zastosowania wzorców umownych. |
Typy wzorców umownych:
Ze względu na to, kto tworzy wzorzec umowny:
• Indywidualne - tworzy konkretne przedsiębiorstwo.
• Korporacyjne - tworzą organizacje producentów, usługodawców, dla pewnych sektorów gospodarczych (w bankach jeszcze nie).
• Ogólny - model klasyczny z art. 384.
• Szczególny - wzorce w zakresie prawa energetycznego, inny model niż w 384 kc.
Nie myl lex contractus z kodeksami deontologicznymi - są to kodeksy dobrych praktyk zawodowych, obciążają tylko profesjonalistów.
3. Zalety i wady posługiwania się wzorcami umownymi.
Problem zalet i wad można rozpatrywać:
• Z punktu widzenia przedsiębiorcy, usługodawcy.
• Z punktu widzenia kontrahenta.
Relacja usługodawca - kontrahent: