Senat
- sukcesywnie tracił znaczenie w dziedzinie ustawodawstwa i władzy wykonawczej
- od końca XI w. przeje kompetencje rady cesarskiej (konsystorza)
Administracja scentralizowana:
- wielu urzędników podlegało bezpośrednio cesarzowi
- rozrost aparatu administracyjnego na szczeblu centralnym - wzrosła liczba urzędów centralnych i ich aparatu pomocniczego
• podział urzędników na rangi
- wiele urzędów i godności tytularnych można było kupić
Urzędnicy wyżsi, ministrowie:
- logothetes - 4 najważniejsi wyżsi urzędnicy: nacz.ejnikpQcz.iy:
zajmował naczelne miejsce,
początkowo kierował pocztą, następnie pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych, zagranicznych i
kanclerza państwa
od X w. zwany wielkim logotorem
minisief..sł^u^Lóymy..skarlżnik.wQiskQwył.mimsief-dQbf.p.ańsMQ.yyy.cli.- 3 pozostali
- guestor - zarządzał wymiarem sprawiedliwości
- Miellti-dan.QSlic.QS.- naczelny dowódca
• eparcha - administrator stolicy
- secreta (logothesial - biura, które mieli ministrowie do pomocy, najważniejsza z nich była kancelaria cesarska
Administracja lokalna:
- połączono władzę cywilną z wojskową (ze względu na zagrożenia zewnętrzne)
• najwcześniej militaryzacja administracji w Azji Mniejszej
- egzarchaty - we Włoszech z siedzibą w Rawennie, w Afryce z siedzibą w Kartaginie, dzieliły się na okręgi
- temy (okręgi korpusów) - w VII w. zastąpiły dawne prowincje (w X w. było ich 31), cała władza cywilna i wojskowa należała w nich do stratega (tytuł patridusa) podległego \Madzom centralnym
- dyrekcje - 2 - zachodnia i wschodnia - w nich zgrupowane były temy
- okręgi (kleizura) - jednostki podziału terenów przygranicznych, ich centa stanowiły obronne zamki
- wyeliminowano wikariuszy i prefektów
- dowódcy wojskowi - władali mniejszymi jednostkami podziału administracyjnego
Sądownictwo:
- nadal instancyjne
- w ternach sprawy cywilne rozstrzygał sędzia, którego zwierzchnikiem był strateg (do niego należały sprawy kamę)
Wojsko:
- od II poł. VI w. - armia podzielona na 2 części: oddziały wyborowe - stacjonowały w stolicy
2 część - rozmieszczona w prowincjach
- uposażenie żołnierzy - ziemia (źródło utrzymania, ale i obowiązku do uzbrojenia na władny koszt)
- instytucja pronoi (oparcie służby wojskowej na nadaniach ziemi możnym, którzy mieli w zamian wystawić oddziały zbrojne) nie sprawdziła się
- administracja egzekwowała opłaty przeznaczane na wynajęcie wojsk obcych