Władza
Różni się od autorytetu i od panowania. Polega na uprawnieniu jednostki lub grupy ludzi do nakładania na podwładnych zobowiązania, aby w ramach społecznej kooperacji dążyli do urzeczywistnienia dobra wspólnego. Nie jest ona elementem konstytuującym społeczność; jest natomiast elementem konsekutywnym (wynikowym). Oznacza to, że występuje w zorganizowanej już społeczności jako czynnik koordynujący działalność jej członków (aliquid regitivum św. Tomasza z Akwinu).
Władza ma na celu służbę dobru wspólnemu społeczności. Ono też, wraz z godnością i prawami osoby ludzkiej, określa granice jej działalności. Toteż władza wymaga ustawicznej kontroli w zależności od typu społeczności i systemu społecznego.
Mówiąc o władzy, miewa się zwykle na uwadze władzę państwową. W tej płaszczyźnie można mówić o dwóch typach społeczeństw (państw), w których władza inaczej spełnia swoje zadania. W pluralistycznych demokracjach zadania te są jawne i podlegają kontroli: prawnej, opartej na konstytucji, i społecznej, kształtowanej przez opinię publiczną. W systemach totalitarnych (autorytarnych) zadania te nie zawsze są jawne, a co więcej - trudne do skontrolowania. Prowadzi to do nadużyć w różnych zakresach i na różnych poziomach życia państwowego: od władzy centralnej do najmniejszych komórek administracji.
Św. Paweł przypomina, że każda władza pochodzi od Boga (Rz 13,1). Nauczanie społeczne Kościoła precyzuje bliżej to stwierdzenie. Władza (państwowa) pochodzi od Boga pod dwoma warunkami, gdy: 1) została swobodnie i uczciwie wybrana przez obywateli i 2) nie zdegenerowała się w toku wypełniania swych funkcji (por. PP, 83 n., 21; QA, 44).