Opisz objawy wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego.
Stan, w którym wzrasta ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego krążącego w układzie komorowym mózgowia. Bardzo niebezpieczny - grozi śmiercią.
OBJAWY: spowolnienie psychoruchowe, bóle głowy, ↓ HR, ↑RR, ↑temp,
chlustające wymioty (najczęściej poranne, niezależne od spożytych pokarmów),
zaburzenia rytmu i głębokości oddechów,
objawy sztywności odmóżdżeniowej związanej z uciskiem na pień mózgu
uogólnione napady drgawkowe,
tarczka zastoinowa na dnie oka ( obrzęk tarczy nerwu wzrokowego),
przemieszczanie się tkanki mózgowej, niekiedy objawy deficytu neurologicznego w postaci śladowego niedowładu,
zaburzeń mowy o typie afazji,
rozszerzenie źrenic,
osłabienie reakcji na światło po stronie ucisku,
objawy otępienia, spowolnieni, splątanie,
senność,
utrata przytomności, niedowłady ogniskowe,
Zasady opieki nad pacjentem ze wzmożonym ciśnieniem śródczaszkowym.
-ułożenie górnej części ciała pod kątem 30st oraz unikanie nadmiernych skrętów głową
-zapewnienie ciszy i spokoju
-monitorowanie i kontrola podstawowych parametrów życiowych(założenie karty obserwacji intensywnego nadzoru-RR,tetno, stan świadomości-skala Glasgow, temperatura, oddech
-niewykonywanie nagłych nagłych gwałtownych ruchów
-obserwacja szerokości źrenic i ich reakcja na światło
-przy utrzymywaniu się silnych bóli głowy na zlecenie lekarza leki p/bólowe, zaciemnienie pokoju
-postępowanie odwadniające przy gwałtownie narastającym ciś. Śródczaszkowym
-kontrola objawów uszkodzenia dróg piramidowych(niedowład i dodatni odruch Babińskiego po str przeciwnej
Postępowanie pielęgniarskie zależy od tego czy chory jest w dobrym stanie,splątania czy też nieprzytomny
Zróżnicuj wstrząśnienie ze stłuczeniem mózgu.
STŁUCZENIE: występują objawy ogniskowe uszkodzenia mozgu, nadciśnienie srodczaszkowe.
Jest to stan, w którym utracie przytomności o różnym czasie trwania towarzyszą objawy uszkodzenia tkanki mózgowej.
Dolegliwości:
Utrata przytomności często trwa ponad piętnaście minut. rzadko występują takie objawy, jak: silne bóle głowy, sztywność karku, wymioty, porażenie połowicze, zaburzenia mowy, wzroku i oddechu. Dolegliwości pojawiają się na ogół bezpośrednio po doznanym urazie, rzadko jeden do czterech dni po wypadku. Następstwa stłuczenia mózgu zależą od rozległości i lokalizacji urazu, poczynając od częstych bólów głowy, napadów drgawek i zaburzeń pamięci, a kończąc na ciężkich porażeniach, zaburzeniach zachowania lub trwałej nieprzytomności. Objawy wynikają z umiejscowienia uszkodzenia. W stłuczeniu płatów czołowych występują zaburzenia funkcji intelektualnych. Po okresie nieprzytomności i następowego splątania chorzy są niezorientowani, nie kontrolują swoich odruchów, zanieczyszczają się w łóżku. Stłuczenia o innej lokalizacji mogą powodować niedowład, niedoczulicę, zaburzenia mowy, widzenia i inne objawy. Czas trwania tych objawów zależy od rozległości stłuczenia, zwykle jednak nie jest krótszy niż kilka tygodni.
WSTRZĄŚNIENIE:
zaburzenie czynności pnia mózgu, będące wynikiem urazu lub zniesienia czynności komórek zwojowych mózgu bez znaczących zmian anatomicznych.
Objawy:
nagła utrata przytomności w wyniku doznania urazu
niepamiętanie wydarzeń, które wystąpiły tuż przed urazem
niepamiętanie wydarzeń, które nastąpiły tuż po urazie
krótkotrwałe zaburzenia pracy serca i oddechu
ewentualnie wymioty
Jeśli utrata przytomności trwa dłużej niż piętnaście minut lub gdy następujące potem przyćmienie świadomości wydłuża się ponad godzinę, nasuwa się poważne podejrzenie, że uszkodzenie przekracza ramy prostego wstrząsu mózgu.
Omów do czego służy skala Glascow.
Badając w odpowiednich odstępach czasowych 3 reakcje, tj. otwieranie oczu, odpowiedzi słowne i ruchowe, oraz oceniając ich stopień, można dość ściśle obserwować dynamikę stanu klinicznego.
I Reakcja otwierania oczu
Spontaniczna- 4
na polecenie-3
na bodziec bólowy-2
Brak-1
II. Reakcje słowne( ocenia się najlepszą uzyskaną reakcję)
Zorientowanie-5
Splątanie-4
niewłaściwe, nieprawidłowe słowa- 3
niezrozumiałe, bełkotanie- 2
brak reakcji słownej- 1
III. Reakcje ruchowe ( ocenia się najlepszą uzyskaną reakcję)
na polecenie- 6
lokalizuje ból - 5
cofnięcie na ból- 4
zgięciowa nieprawidłowa na ból- 3
wyprostna na ból- 2
brak reakcji ruchowej na ból- 1
Opisz etapy rozwoju guza mózgu.
I. Okres podrażnieniowy: podrażniający charakter guza powoduje występowanie częściowych napadów padaczkowych, jeśli są z aurą mogą wskazywać lokalizację guza. Zauważa się zmiany zachowania oraz spowolnienie psychoruchowe. Jeśli badanie neuroobrazujące pozwoli prawidłowo rozpoznać guza, wtedy rokowanie jest na tym etapie rozwoju guza jest lepsze.
II. Okres narastania deficytu neurologicznego: występuje tutaj narastający niedowład połowiczy, co może być mylnie ujęte jako udar mózgu. Wnikliwy wywiad jednak wyklucza taką opcję, gdyż incydent naczyniowy stanowi zaostrzenie wcześniejszych objawów. Ten rodzaj guza towarzyszy przerzutom nowotworów złośliwych do mózgu. Występują również zaburzenia koordynacji ruchowej, zespół pozapiramidowy, trudności w wypowiadaniu i rozumieniu słów, ubytki w polu widzenia.
III. Okres ciasnoty wewnątrzczaszkowej: rozrost guza i jego toksyczność są powodem wystąpienia zaburzeń w krążeniu mózgowym co prowadzi do narastającego obrzęku samego mózgu.
6.Opisz przygotowanie chorego do zabiegu neurochirurgicznego w trybie pilnym.
Polega na zapewnieniu potrzeby bezpieczeństwa z powodu:
- niespodziewanej sytuacji chorego
- braku członków rodziny
- zaniepokojenia stanem zdrowia
- Zastosowanie terapii podtrzymującej - jeśli pacjent jest przytomny odpowiadanie na pytania, umożliwienie kontaktu z personelem medycznym, poinformowanie o wykonywanych działaniach i ich celu
- Zawiadomienie rodziny o pobycie chorego w szpitalu
- Jeśli czas pozwala, zapoznanie pacjenta z modelem opieki Przygotowanie fizyczne
- Ocena stanu ogólnego i stanu neurologicznego (jak w przygotowaniu planowym)
- Założenie wenflonu, utrzymanie drożności naczynia
- Pobranie krwi do badań laboratoryjnych (jak w przygotowaniu planowym)
- Przygotowanie pacjenta do CT głowy oraz do innych badań specjalistycznych (zlecenie lekarskie)
- Wykonanie pozostałych zabiegów zgodnie z kartą zleceń
- założenie zgłębnika do żołądka, ocena zalegania treści żołądkowej, poinformowanie o pozostaniu na czczo
- założenie cewnika do pęcherza
- przygotowanie pola operacyjnego (mycie, golenie głowy, dezynfekcja)
- Założenie bielizny szpitalnej
- Wyjęcie i zabezpieczenie protez
- Usunięcie biżuterii, okularów i złożenie do depozytu
- Uzyskanie pisemnej zgody na zabieg operacyjny, jeżeli stan chorego na to pozwala
- Rezerwacja grupy krwi
- Premedykacja najczęściej stosowana jest na bloku operacyjnym
- Przekazanie pacjenta na blok operacyjny
Opisz przygotowanie chorego do zabiegu Opisz przygotowanie chorego do zabiegu neurochirurgicznego w trybie planowym.
Przygotowanie dalsze:
a) badania laboratoryjne krwi:
morfologia, oznaczenie grupy i czynnika Rh, zamówienie preparatów krwi z
próbą krzyżową, badania biochemiczne: stężenie elektrolitów, BUN (azot
mocznika) i kreatynina, poziom glukozy, układ krzepnięcia, OB, WR, antygeny
HBs, HCV, HIV, badanie ogólne moczu.
Inne badania krwi wykonuje się w sytuacjach podejrzenia o współistniejącą
chorobę.
b) RTG przeglądowe klatki piersiowej, EKG,
c) zważenie chorego,
d) przygotowanie psychiczne chorego do operacji:
▪ rozmowa z lekarzem, który będzie operował,
▪ rozmowa z anestezjologiem, który będzie znieczulał podczas operacji.
▪ rozmowa z psychologiem klinicznym,
▪ dostęp do kapelana,
▪ rozmowa z zespołem pielęgniarskim.
Przygotowanie bliższe:
a) sprawdzenie na dzień przed operacją, czy wszystkie zlecone badania zostały
wykonane,
b) przygotowanie higieniczne chorego,
c) przygotowanie pola operacyjnego (zgodnie ze standardem obowiązującym na oddziale):
Skóra głowy:
W ośrodkach neurochirurgicznych stosuje się różne rozwiązania:
▪ ścięcie włosów na całej głowie, na krótko - maszynką na oddziale, golenie do gładkiej skóry odbywa się dopiero na bloku operacyjnym - tylko w obszarze, gdzie przewidziana jest kraniotomia (z odpowiednim marginesem),
▪ dokładne wygolenie włosów na całej głowie,
▪ wycięcie włosów i ogolenie skóry tylko w miejscu planowanej kraniotomii. Resztę włosów zabezpiecza się elastyczną siatką. Włosy należy golić w kierunku ich wzrastania, uważając, aby nie ranić skóry. Osoba wykonująca golenie obserwuje, czy skóra chorego nie jest podrażniona, czy nie ma wykwitów. W przypadku zaobserwowania niepokojących objawów
na skórze - informuje lekarza.
d) przygotowanie przewodu pokarmowego:
■ chorzy otrzymują posiłek stały do ok. godz. 16, a płyny do godziny 20 po południu dnia poprzedzającego,
■ można wykonać enemę przeczyszczającą lub podać środkiprzeczyszczające.
Wyjątek do wykonania enemy stanowią chorzy z rozpoznaniem krwawieniem
podpajęczynówkowym z pękniętego tętniaka śródczaszkowego, guzem w tylnej
jamie czaszki oraz zaznaczonymi objawami wzrostu ciśnienia śródczaszkowego.
e) podanie środka nasennego lub uspokajającego,
f) kontrola parametrów życiowych chorego,
g) profilaktyka przeciwzakrzepowa:
- chorzy z wywiadem zakrzepowym, w podeszłym wieku, z żylakami kończyn dolnych, powinni mieć bandażowane kończyny lub zakładane elastyczne pończochy na czas operacji, oraz po niej, aż do momentu opuszczenia łóżka.
- w okresie pooperacyjnym włączanie do leczenia preparatów zmniejszających krzepliwość krwi.
h) cewnikowanie pęcherza moczowego,
i) podanie premedykacji,
j) często na zlecenie lekarza: podanie antybiotyku (profilaktyka jednej dawki) oraz w określonych przypadkach dodatkowo innych leków (np. mannitol i sterydy przed operacją tętniaka śródczaszkowego).
k) transport pacjenta na salę operacyjną z kompletną dokumentacją.
Objawy tętniaka, umiejscowienie i krwotok podpajęczynówkowy.
Krwotokiem podpajęczynówkowy - wylew krwi do wypełnionej płynem przestrzeni mózgowo - rdzeniowej (znajdującej się między oponą miękką a pajęczą).
Objawy:
Silny, nagły ból głowy (ból może promieniować do karku lub występować wyłącznie w okolicy czołowej, potylicznej, lub być rozlany po całej głowie). Bólowi głowy mogą towarzyszyć nudności, wymioty, światłowstręt. utraty przytomności, w zależności od intensywności krwotoku, może trwać różnie długo.
Objawy tętniaka: Tętniak tętnicy mózgowej wywołuje silne, pulsujące bóle głowy, osłabienie lub porażenie niektórych grup mięśni, zaburzenia czucia lub równowagi, ból gałek ocznych, zaburzenia widzenia lub częściową ślepotę; niekiedy stwierdza się nierówność źrenic
Wymień rodzaje leczenia chirurgicznego tętniaków i krótko scharakteryzuj.
1) metody przezczaszkowego zaopatrzenia tętniaków:
a) clipping- polega na założeniu metalowego klipsa na szyjkę tętniaka
b) wrapping- polega na wzmocnieniu ściany tętniaka mięśniem lub tworzywem sztucznym
c) tramping- polega na podwiązaniu lub zaklipsowaniu tętnicy poniżej i powyżej tętniaka, metoda wyjątkowo stosowana,
2) zabieg embolizacji tętniaka z dostępu wewnątrznaczyniowego- leczenie polega na dotarciu cewnikiem wewnątrznaczyniowym do światła wady naczyniowej i umieszczenia w nim sprężarek, prowadzących do wykrzepienia tętniaka. Zabiegi te jako mniej obciążające wykonuje się częściej u osób starszych. Technika ta udowodniła swoją wyższość głównie w leczeniu tętniaków nie pękniętych
Kierunki obserwacji pielęgniarskiej pacjenta po angiografii mózgowej.
Po badaniu
-zakłada się na miejsce nakłucia opatrunek jałowy na ok. 3 godz,a na to opatrunek uciskowy, aby zapobiec wytworzeniu się krwiaka
-obserwacja opatrunku w celu wykrycia ewentualnego krwawienia
-obserwacja kończyn pod kątem powikłań:zasiniałe, krwiak,obrzęk,bolesnośc,wyziębienie, zaczerwienienie, zabarwienie skóry
-obserwacja objawów neurologicznych-zaburzenia czucia, mrowienie
-obserwacja w kierunku wystąpienia zakrzepu, zatoru,lub zakażenia
-rezim łużkowy-12godz
-dokładna obserwacja podstawowych parametrów życiowych: kontrola tętna, RR, oddech
kontrola tętna poniżej opatrunku na obwodzie od miejsca wkłucia bezpośrednio po przywiezieniu na oddział i systematycznie później. W przypadku braku lub zaniku powiadomić lekarza
-obserwacja w kierunku wystąpienia różnego stopnia uczulenia po środku kontrastowym -badanie tętna, RR, obserwacja wyglądu pacjenta, zabarwienie powłok skórnych
Podawanie zwiększonej ilości płynów do picia w celu szybszego wydalenia środka cieniującego.
Omów przygotowanie pacjenta do badania MRI.
Informacje które należy zebrać od pacjenta przed bad
-posiadanie rozrusznika serca, metalowych klipsów na tętniaku w mózgu, wszczepionych płytek ortopedycznych lub innych metalowych części w organizmie
Badanie nie wykonuje się u osób z wszczepionym rozrusznikiem serca oraz z pooperacyjnymi klipsami na tętniaku w mózgu.
-rozpoznanie wcześniejszej alergii lub wystąpienie w przeszłości jakichkolwiek reakcji uczuleniowych na leki lub środki kontrastowe
-czy ma klaustrofobię
-skłonność do krwawień
-wyniki poprzednich badań
Sposób przygotowania
-chory na czczo(6 godz przed nie spożywać pokarmów stałych)
-uprzedzenie że przez kilkadziesiąt minut pacjent będzie przebywał w tunelu o silnym polu magnetycznym
-poinformowanie pacjenta że do pomieszczenia w którym znajduje się aparat, nie wolno wchodzić z żadnymi metalowymi przedmiotami(klucze,breloczki) gdyż mogą spowodować uszkodzenie aparatu lub uraz pacjenta
Nie wolno wchodzić do pomieszczenia z magnesem, kartami magnetycznymi
-małym dzieciom, osobom pobudzonym przed badaniem podaje się środki uspokajające-na zlecenie
wszelkie metalowe przedmioty znajdujące się w pobliżu badanej okolicy powodują powstanie zaburzeń obrazu np. w przypadku badania oczodołów należy zmyć makijaż, w którym znajdują się drobiny metali kolorowych
zachowaniu (np. nadmierna senność, spowolnienie, splątanie, trudności w mówieniu lub pobudzenie, agresja, nielogiczne ruchy) powinny być zaobserwowane i zasygnalizowane lekarzowi.
Postępowanie pielęgniarskie pacjenta po urazie czaszkowo-mózgowym.
Obserwacja chorego powinna być prowadzona zarówno za pośrednictwem aparatury medycznej(kardiomonitor, pulsoksymetr) jak i bez niej(obser zachowania pacjenta)
Elementy obserwacji:
Kontrola i monitoring podstawowych elementów życiowych
-monitoring RR i tętna
wzrostRR połączony ze stopniowym zwalnianiem tętna-narastanie ciasnoty śródczaszkowej(często w wyniku krwiaka mózgu)
przejściowy wzrost Rr i tętna-reakcja stresowa w wyniku okoliczności urazu,bólu
spadek RR połączony z przyspieszeniem, słabo wyczuwalnym, nieregularnym tętnem-wstrząs(często hipowolemiczny wskutek utraty dużej ilości krwi)
temperatura ciała
-wzrost-stany zapalne lub uszkodzenie pni mózgu, w którym znajduje się ośrodek temperatury
-spadek może wystąpić jakowyraz bardzo ciężkiego i rozległego uszkodzenia mózgu
częstość oddechów
-zwolnienie odechów-pierwszy sygnał ucisku pnia mózgu przy patologiach tylnej jamy czaszki
-przyspieszenie-uszkodzenie pnia mózgu, gorączka, wstrząs
stan świadomości i zachowanie chorego
skala Glasgow(senność, półśpiączka, głęboka śpiączka
Jakakolwiek zmiana w kontakcie z chorym lub w jego zachowaniu (np. nadmierna senność, spowolnienie, splątanie, trudności w mówieniu lub pobudzenie, agresja, nielogiczne ruchy) powinny być zaobserwowane i zasygnalizowane lekarzowi
Wygląd źrenic
-anizokoria- nierówność źrenic
-poszerzenie źrenic-krwiak mózgu lub inny ucisk po tej stronie, stopniowo żrenica staje się sztywna, bez reakcji na światło
patologiczne wycieki
płynotok nosowy-powstaje w wyniku złamania podstawy przedniego dołu czaszki lub zatok czołowych
płynotok uszny najczęściej występuje do siedmiu dni po urazie
objawy neurologiczne
-napady drgawek( uogólniony z utratą świadomości, toniczno-kloniczne i niepamięć lub napady częściowe
Może wystąpić napad typu absencje czyli wyłączenie, nieświadomość
Porażenie jednostronne objawem ogniskowego uszkodzenia mózgu może być osłabienie siły jednej lub obu kończyn po stronie przeciwległej do uszkodzenia, połączone z zaburzeniami czucia na tej kończynie, dochodzące do porażenia
Obserwacja w kierunku wykrycia powikłań pourazowych mózgu (wodogłowie pourazowe, zakażenia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, padaczka pourazowa).
Elementy obserwacji chorego nieprzytomnego.
stanu świadomości; ocena głębokości śpiączki - Skala Glasgow
funkcji układu oddechowego; częstość, miarowości i charakteru oddechów, występowania duszności, zalegania w drogach oddechowych
funkcji układu krążenia ; częstości , napięcia i miarowości tętna, ciśnienia tętniczego, ośrodkowego ciśnienia żylnego, elektrycznej czynności serca
stanu ogólnego; aktywności psychoruchowej, zabarwienia, wilgotności skóry i błon śluzowych, ocieplenia dystalnych części ciała oraz temperatury ciała
funkcji wydalniczej nerek; pomiaru diurezy godzinowej i dobowej
wydalania
bilansu płynów
temperatury ciała
powłok skórnych i błon śluzowych
Omów problemy pielęgnacyjne chorego nieprzytomnego, profilaktyka przeciodleżynowa.
NIEPRZYTOMNY: stan zaburzenia czynności ośrodkowego układu nerwowego polegający na wyłączeniu kory mózgowej.
PROBLEMY:
brak możliwości utrzymania drożności dróg oddechowych, brak odruchu kaszlowego i połykania
zniesienie czucia bólu i brak możliwości poruszania się
zaburzenia funkcji wydalania moczu i stolca
trudności lub całkowity brak możliwości przyjmowania posiłków i płynów
zaburzenia termoregulacji i trudności w utrzymaniu stałej temperatury ciała, brak możliwości utrzymania higieny osobistej
niebezpieczeństwo wystąpienia powikłań ze strony OUN, układu krążenia, układu oddechowego, układu kostno - mięśniowo - stawowego i skóry.
ODDYCHANIE:
utrzymanie drożności dróg oddechowych i prawidłowej wentylacji pacjenta. Zapewniamy poprzez ułożenie w pozycji bocznej ustalonej( tzw. bezpiecznej).Pozycja ta zapobiega zapadnięciu się języka i umożliwia odpływ na zewnątrz wydzieliny z jamy ustnej.
przy każdej zmianie pozycji ciała pacjenta należy oklepywać klatkę piersiową , aby ułatwić odkrztuszanie i odessanie wydzieliny oskrzelowej, układanie w pozycji Trendelenburga. Odsysanie wydzieliny nie tylko pozwala na usunięcie jej z dróg oddechowych oraz drzewa oskrzelowego, ale zarazem powoduje pobudzanie odruchu kaszlowego.
stosowanie rurki ustno - gardłowej; zapobieganie niedrożności spowodowanej zapadaniem się języka
intubacja dotchawicza; odizolowanie oskrzeli od przewodu pokarmowego; właściwa toaleta rurki tracheostomijnej lub intubacyjnej. Należy zapobiegać zsunięciu się rurki intubacyjnej do jednego, zwykle prawego oskrzela, zwężeniu światła rurki intubacyjnej przez zasychającą wydzielinę i wytworzeniu się odmy wentylowej. Niezależnie od przyczyny, nagłe pogorszenie wentylacji płuc u pacjenta oddychającego za pomocą respiratora powoduje zespół charakterystycznych objawów, na które składają się : niepokój, przyśpieszenie akcji serca do 140- 150u/minutę, wystąpienie spontanicznej akcji oddechowej do 30 - 50 oddechów/min, nagły wzrost ciśnienia tętniczego krwi, wystąpienie lub nasilenie sinicy oraz częste kłócenie się akcji oddechowej pacjenta z pracą respiratora.
usuwanie wydzieliny z górnych dróg oddechowych i oskrzeli, za pomocą urządzenia ssącego
stosowanie fizykoterapii oddechowej ( drenaż złożeniowy, oklepywanie - odsysanie -rozprężanie);zapobieganie niedodmie płuc
stosowanie tlenoterapii, wg. zleceń
kontrola nad sztucznym oddychaniem za pomocą respiratora( nawilżacz tlenowy, częstość oddechów , jakość)
UŁOŻENIE CHOREGO:
przynajmniej dwa razy dziennie należy wykonywać ćwiczenia kończyn w pełnym zakresie ruchów w stawach, rehabilitacja bierna, bierno- czynna. Ćwiczenia te zapobiegają powstawaniu przykurczów mięśniowych i Poprawiają ukrwienie obwodowe, które jest upośledzone z powodu dysfunkcji układu autonomicznego.
ułożenie na materacu p/odleżynowym dynamicznym
stosowanie udogodnień np. miękkie poduszki, dbanie o to by pościel była sucha, czysta i nie pognieciona.
pielęgnacja skóry
zapewnienie bezpieczeństwa ,ochrona przed urazami oraz ograniczenie bodźców zewnętrznych do minimum
łóżko usytuowane z możliwością dostępu z trzech stron
stosowanie barierek ochronnych, zabezpieczających pacjenta przed wypadnięciem z łóżka.
pokój chorego powinien być pozbawiony zbędnych przedmiotów i mebli,
ODŻYWIANIE:
zależne jest od stanu świadomości pacjenta oraz wskazań lekarskich. Stosuje się odżywianie :
- przez zgłębnik do żołądka
- gastrostomię
-żywienie pozajelitowe
- doustne (jeżeli chory reaguje na głos i ma zachowany odruch gardłowy)
Odżywianie to niezależnie od podaży energii i płynów we wlewach dożylnych, powinno być rozpoczynane po 24h, a najpóźniej po 48h, trwania śpiączki ze względu na postępujące zmiany w przewodzie pokarmowym i układzie endokrynnym ( wydzielanie glukagonu i insuliny)pod wpływem głodówki. Miękki zgłębnik wprowadzamy przez nos.
Niezbędnym potwierdzeniem umieszczenia końca zgłębnika w żołądku jest zaaspirowanie treści żołądkowej lub osłuchiwanie stetoskopem podczas wtłaczania niewielkiej ilości powietrza i usłyszenie bulgocącego dźwięku. Najczęściej stosowaną dietą jest dieta homogenizowana, przygotowywana w warunkach szpitalnych w zaplanowanej ilości około 2-2,5 l/d i zawierająca odpowiednią ilość energii i białka. Podaje się ją, przez co 4 h w ilościach 300- 400 ml., jak najszybciej po dostarczeniu z kuchni. Przed podaniem niewielkiej ilości należy kontrolować objętość treści żołądkowej. Wydobycie po 3-4 h od karmienia ponad 150 ml zalegającej treści wykazuje na zaburzenia przechodzenia pokarmu założenie zgłębnika do żołądka ( przed wprowadzeniem żywienia sprawdzamy czy zgłębnik jest w żołądku).
WYDALANIE:
Nieprzytomny nie kontroluje czynności fizjologicznych, takich jak oddawanie moczu czy stolca.
założenie cewnika do pęcherza moczowego w celu opanowania nieotrzymania moczu
pomiar diurezy godzinowej i dobowej, prowadzenie bilansu płynów
regulacja wypróżnień za pomocą czopków lub wlewek doodbytniczych
higiena okolicy odbytu i krocza
HIGIENA:
codzienna kąpiel całego ciała, mycie włosów, czyszczenie i obcinanie paznokci
toaleta jamy ustnej 3 razy dziennie czyszcząc zęby, dziąsła i język
ustanie mrugania grozi, stale nawilżającego i oczyszczającego rogówkę grozi jej trwałym uszkodzeniem a zapobiega mu zakładanie ochronnego żelu lub pokrycie oczu gazikami zwilżonymi w regularnych odstępach czasu wodą destylowaną. ą lub innymi środkami np. naparem z rumianku; stosowanie maści i kropli zaleconych przez okulistę; powieki należy utrzymywać zamknięte, w przypadku niedomykania oczu stosowanie wilgotnej komory lub lekkiego masażu z uciskiem.
jamę ustną oczyszcza się kilka razy dziennie szpatułką lub innym narzędziem owiniętym w gazę i zwilżonym roztworem boraksu w glicerynie, Aphtinem lub innym środkiem antyseptycznym.
chorego nieprzytomnego pozostawiamy bez bielizny osobistej
( piżamy).Pomijając znaczne ułatwienie pielęgnacji, sytuacja taka pozwala uniknąć ucisków powodowanych przez fałdy czy guziki ubrania i związanego z tym narażenia na odleżyny. Z tych samych względów istotna jest dbałość o nienaganne posłanie łóżka.
pielęgnowanie szczególnie okolic krocza i odbytu
przy wykonywaniu czynności pielęgnacyjnych nie powinno się oziębiać pacjenta.
ZAPOBIEGANIE POWIKLANIOM PLUCNYM I ODDECHOWYM:
zapewnienie drożności dróg oddechowych
stosowanie fizykoterapii klatki piersiowej
wykonywanie okresowe wdechów czynnych i biernych co 15- 20 minut
stosowanie drenażu złożeniowego
oklepywanie klatki piersiowej z zastosowaniem pozycji Trendelenburga, ręczne wspomaganie usuwania wydzieliny
odkrztuszanie wydzieliny
odsysanie wydzieliny z dróg oddechowych
stosowanie zmiany pozycji ułożeniowej
dbanie o właściwy mikroklimat Sali i kontrola zabarwienia i ocieplenia obwodowych części ciała
Działania edukacyjne pielęgniarki po operacji przepukliny jądra miażdżystego w odcinku krzyżowo-lędźwiowym.
Działania promujące zdrowie obejmują udzielenie wskazówek dotyczących funkcjonowania chorego po zabiegu
-oszczędzający tryb życia
-zakazpodnoszenia ciężarów,co najmniej przez 6 miesięcy
-schylanie się tylko przy zgiętych nogach
-wstawanie z łóżka z pozycji bocznej przy zgiętych nogach
-ćwiczenia gimnastyczne wykonywane ściśle według rehabilitanta
-u chorych otyłych-dieta lekkostrawna
-normalizacja wagi ciała
-dbanie o prawidłową postawę
-nieobciążanie kręgosłupa
-eliminacja używek
Odciążenie kręgosłupa polega przede wszystkim na Doborze właściwej pozycji ciała podczasleżenia,stania,siedzenia,wstawania,pochylania i podnoszenia oraz utrzymanie należnej wagi ciała lub skoordynowanie nadwagi
Wskazane jest nakłanianie do porzucenia palenia papierosów, gdyż nikotyna zwęża naczynia krwionośne także w okolicy krzyżowo-lędżwiowej oraz unikania sytuacji prowadzących do stałego wewnętrznego napięcia,które może doprowadzić do chronicznego słabego tonusu mięśniowego,którego efektem jest zwiększone obciążenie krążków międzykręgowych.
Należy poinformować pacjenta o dalszej rehabilitacji.Jeśli nie ma powikłań to po 3 tygodniach od operacji zostaje skierowany do por rehabilitacyjnej. Po 6tyg od zabiegu może podjąć lekką pracę,a po 6 miesiącach-średnio ciężką, z wyjątkiem pracy wymagającej częstego pochylania się i podnoszenia ciężarów lub długotrwałego pozostawania w pozycji siedzącej np. kierowca