Bogan Tuszyński - „Tytani mikrofonu”
Wojciech Trojanowski - pracował w „Radio Wolna Europa” - relacjonował zawody sportowe, wydarzenia polityczne.
Lopek Kruchowski - parodiował Trojanowskiego.
Cztery kolumny dziennikarstwa sportowego wg Tuszyńskiego:
Wojciech Trojanowski
Wojciech Trojanowski (ur. 25 września 1904 w Krakowie, zm. 16 czerwca 1988 w Londynie) - polski lekkoatleta, dziennikarz i sprawozdawca sportowy.
Jako dziennikarz współpracował z prasą codzienną i sportową. Od 1931 pracował w Polskim Radio - był najpopularniejszym sprawozdawcą sportowym w II Rzeczypospolitej Polskiej, po II wojnie światowej pracował w Radio Wolna Europa. Przed wojną prowadził sprawozdania z Igrzysk Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 r. i w Berlinie w 1936 roku.
Po wojnie z ramienia Radio Wolna Europa prowadził sprawozdania z Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Innsbrucku w 1964 r. i w Grenoble w 1968 r., oraz z Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 r. Prowadził też sprawozdania ze startów amerykańskich statków kosmicznych.
Bogdan Tomaszewski
Bohdan Tomaszewski (ur. 10 sierpnia 1921 w Warszawie) - polski dziennikarz, komentator sportowy, tenisista, jest komentatorem tenisa w Polsacie Sport.
W 1948 rozpoczął pracę jako dziennikarz sportowy w "Expressie Wieczornym". W 1955 został sprawozdawcą radiowym, a później telewizyjnym. W latach 1956-1980 komentował m.in. 12 igrzysk olimpijskich letnich i zimowych.
Witold Dobrowolski
Witold Dobrowolski (ur. 15 listopada 1912 w Sosnowcu, zm. 14 lipca 1975 w Warszawie) - radiowy i telewizyjny sprawozdawca i dziennikarz sportowy. Znany przede wszystkim jako komentator Wyścigu Pokoju.
Jan Ciszewski
Jan Ciszewski (ur. 22 maja 1930 w Sosnowcu, zm. 12 listopada 1982 w Warszawie) - polski dziennikarz i komentator sportowy.
Jego przygoda z komentowaniem widowisk sportowych rozpoczęła się, gdy zaraz po ukończeniu szkoły zaczął udzielać się jako stadionowy komentator podczas meczów miejscowej drużyny piłkarskiej. W 1952 roku otrzymał propozycję pracy od Radia Katowice, zaś 4 lata później pracował już dla lokalnej telewizji. Jego niezwykły talent komentatorski został dostrzeżony szerzej w latach 50. dwudziestego wieku podczas zawodów żużlowych w Częstochowie. W tym mieście nawiązał liczne przyjaźnie m.in. z żużlowcem Marianem Kaznowskim. Od 1972 roku wchodził w skład Naczelnej Redakcji Programów Sportowych Telewizji Polskiej w Warszawie.
Zajmował się głównie relacjonowaniem meczów piłkarskich, w tym w okresie największych sukcesów reprezentacji (mecz z Anglią na Wembley, mistrzostwa świata w 1974, 1978 i 1982 roku oraz występy Górnika Zabrze w europejskich pucharach. Towarzyszył też polskim sportowcom podczas innych ważnych wydarzeń, jak np. Letnie Igrzyska Olimpijskie w 1972, 1976 i 1980 roku.
Jan Ciszewski cieszy się opinią najlepszego polskiego sprawozdawcy sportowego wszech czasów. Jego charakterystyczny głos, sugestywny, emocjonalny język, niewolny od lapsusów, lecz bardzo obrazowy, pozostaje niedościgłym wzorem dla współczesnych komentatorów.
Do historii polskiego dziennikarstwa sportowego przeszło zakończenie meczu na Wembley, dającego Polsce awans do finałów mundialu 1974. Redaktor Ciszewski, łamiącym się ze wzruszenia głosem, cytując samego siebie oznajmił: "Mój Boże, co ja mam Państwu powiedzieć... Tyle lat na to czekałem"[1]. Po raz pierwszy Ciszewski wypowiedział jednak te słowa wcześniej po meczu z Węgrami na Olimpiadzie w Monachium w 1972[2].
Później dołączyli do nich:
Jacek Żemantowski
Jacek Żemantowski (ur. 18 lutego 1939 w Stalowej Woli, zm. 4 czerwca 2002 w Warszawie) - polski dziennikarz i działacz sportowy.
Tomasz Kopfer