56157

SZKOŁA W CHARTRES

W XII w., gdy Paryż kształcił teologów I dialektyków, to druga wielka, starodawna szkoła w Cliartres gromadziła humanistów (trzech wielkich kanclerzy: Bernard z Chartres, Gilbert de la Pore'e i Teodoryk).

W 990 r. kierownikiem został uczony Fulbert O jego czasów zaczynają się złote czasy szkoły. Znakomicie podniosła ona ogólną kulturę naukową średniowiecza i umożliwiła rozwój filozofii. Podstawą szkoły była platońska metafizyka (zwrot do czystego Platonizmu) i arystotelesowska logika.

Uczeni w Cliartres byli zarazem humanistami I przyrodnikami. Odzyskane przezeń dzieła starożytne przyczyniły się do rozwoju matematyki, astronomii, fizjologii, medycyny.

Szkoła angażowała się aktyw nie w spory naukow e XII w ieku. Część naukow ców próbowała pojednawczo zakończyć spór o u niw crsalia (Gilbert i Jan z Salisbury), część pozostawała na stanów isku konserwatywnym. Szkoła nawoływała do empiryzmu. Jej przedstaw iciele przyjęli atomizm i mechanicyzm Demokryta. Zajmowała się zjaw iskami historycznymi i zdarzeniami współczesnymi (Jan z Salisbury). W niektórych kwestiach zajmow ano stanów isko sceptyczne, przyznawano się do niew iedzy. W XIII w. szkoła straciła swe znaczenie, wyparta przez Paryż, stała się prowincjonalną uczelnią przygotowującą adeptów do fakultetów paryskich. Sam typ studiów reprezentow any w Chartres przeniósł się do Anglii i kw itł w^r XIIII XIV w. w (Mordzie, by w XV w. pociągnąć cały św iat naukow y.