56231

Opis badania Zillmana i Dyanta. 1974

I    faza: Osoby badane wykonywały czynności silnie pobudzające (rower treningowy) lub słabo pobudzające (nakładanie pierścieni na sznurek)

II    faza: Połowa badanych z każdej grupy była prowokowana przez pomocnika eksperymentatora do agresji (obrażana), a połow a nie.

III    faza: Badani aplikowali szum do uszu pomocnikowi eksperymentatora - możliw ość rewanżu. Badano: silę aplikow anych szoków do ucha pomocnika eksperymentatora.

Wyniki

1.    Wśród badanych nie prowokowanych do agresji siła pobudzenia nie wpływała na siłę szoków .

2.    Wśród badanych prowokowanych do agre*ąi siła stosowanych szoków zależała od pobudzenia — bardziej pobudzeni (ćwiczący wcześniej na rowerze) stosowali silniejsze szoki niż mniej pobudzeni (nakładający pierścienie).

D OBECNOŚĆ BOD/.CÓW WYWOŁUJĄCYCH AGRESJĘ - koncepcja Berków itza: występujące w otoczeniu bodźce kojarzone z agresją - tzw. sygnały wywoławcze - nasilają agresję u osób sfrustrow anych.

Opis badań Berków itza i Łe Page’a . 1965 r.

I    faza: Połowę osób badanych prow okowano do gniew u wobec pomocnika eksperymentatora, a połow ę nie;

II    faza: badani stosowali szoki wobec pomocnika eksperymentatora przy stole, na którym leżała rakieta do tenisa lub rewolwer

Badano siłę aplikowanych szoków.

Wyniki

Osoby nie zagniewane stosowały podobny poziom szoków niezależnie od rodzaju przedmiotu leżącego na stole.

Osoby zagniew ane stosowały silniejsze szoki gdy na stole leżał rew olwer.

Opis badań Frączka, 1974 r.

I    faza: osoby badane otrzymywały szoki wraz z zapaleniem się zielonej lampki (warunkowanie klasyczne - kolor zielony kojarzony z bólem)

II    faza: osoby badane uczyły inne osoby i stosow ały uderzenia prądem

Połowa badanych pracowała na zielonym aparacie do aplikacji szoków, a połowa na aparacie w innym kolorze.

Badano: silę szoków w obu grupach z fazy drugiej.