56557

składając zeznanie mające służyć jako dowód w postępowaniu przygotowawczym nr RSD - 1696/05 prowadzonym w Komendzie Miejskiej Policji zeznała nieprawdę, że to Janina C. sporządziła treść i datę sporządzenia testamentu, tj. o czyn z art. 233 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w B. wyrokiem z dnia 14 sierpnia 2006 r. w sprawie II K 236/06 Leokadię N uznał za winną popełnienia zarzuconych jej czynów opisanych w pkt. I, II i III i przy przyjęciu, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw określony w art. 91 § 1 k.k. na mocy art. 233 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. skazał ją na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kaiy pozbawienia wolności zawiesił na okres próby lat 2. Zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa 250 zł kosztów sądowych, zaś w pozostałej części od kosztów zwolnił i obciążył nimi Skarb Państwa.

Od wyroku tego apelację wniosła obrońca oskarżonej zaskarżając go w całości na korzyść oskarżonej i zarzucając:

1.    obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 233 § 1 k.k. wynikającą z jego bezzasadnego zastosowania do czynu zarzucanego oskarżonej, mimo że czyn ten nie wypełnia znamion przestępstwa fałszywycli zeznań.

2.    błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu oskarżonej za winną popełnienia zarzucanych jej czynów, mimo że nie pozwala na to ujawniony w sprawie materiał dowodowy.

3.    naruszenie art. 399 k.p.k. które miało wpływ na treść wyroku, a polegające na braku uprzedzenia stron o zmianie kwalifikacji prawnej czynu.

Powołując się na tak postawione zarzuty obrońca wnosiła o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej od zarzutów aktu oskarżenia, bądź o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.