56795

1. RYSZARD MATUSZEWSKI-

S „Doświadczenia i mity” 1964-

uważał za pierwszoplanowe zadanie dostarczenie informacji i porządkowanie produkcji aktualnej, a śledząc ja skrupulatnie, zwłaszcza poezje, cenił najwyżej talenty dojrzałe oraz artystyczne mistrzostwo potwierdzone trwałymi dokonaniami

2. JERZY KWIATKOWSKI- niezrównany w precyzyjnej analizie tekstu, głównie poezji. S „Klucze do w yobraźni” 1964-

studia rysujące całościowo ujętą sylwetkę pisarza i

S felietony dotyczące zjawisk bieżących „Notatki o poezji i krytyce” 1973.

Sprawą zasadnicza była dla niego wielopostaciowa swoistość poetyckiej wyobraźni, wypełniające ją symbole, archetypy, watki mitycznego pochodzenia, które wiązał z uniwersalnymi problemami egzystencjalnymi.

3. ANDRZEJ KIJOWSKI- był krytykiem twórczości prozatorskiej,

S „Arcydzieło nieznane” 1964 S „Szósta dekada” 1972-

powieść jako kluczowy gatunek literacki- stanowi ona najwierniejsze świadectwo swego czasu, a obecnie najpełniej odzwierciedlające dylematy, przed jakimi stoi literatura

między jej moralistycznymi filozoficznym powołaniem a rozpadem systemów myślowych

na podstawie których mogłaby powołanie to realizować.

4. JACEK ŁUKASZEWICZ,

^ „Szmaciarze i bohaterowie” 1963 S „Zagłoba w piekle” 1965

szkice interpretujące utwory otwierały drogę refleksji nad współczesnym stanem świadomości-polskie procesy przemian, wywołane przez zderzenie tradycyjnych wyobrażeń historycznych i stereotypów, jakie ugruntowała literatura, z rzeczywistością dzisiejszą pod względem społecznym, artystycznym.

5. JAN BŁOŚNKI

jego studia były rodzajem dialogu z literackim tekstem, zajmował w nich stanowisko wrażliwego czytelnika, zastanawiającego się nad wybranymi motywami książek, wysuwającego wątpliwości, szukającego klucza-intelektualnego, socjologicznego, obyczajowego- który tłumaczyłby literackie fenomeny- karierę pokolenia 56

2