54641

Ustrój polityczny despot ii

I. Monarcha

nazwy - w Egipcie faraon, u Sumerów patesi, w państwie smneryjsko-akadyjskim i żydowskim najpierw lugal, potem król

teokratyzni władzy - cliarakter teokratyczny: w Egipcie: faraon był najpierw bogiem, potem synem boga, potem pośrednikiem, w Mezopotamii: najpierw uosobienie Boga, potem tylko wybraniec boga, - upadek znaczenia religijności bo zle rządy, klęski wojenne, upadek państwowości, zamachy stanu

despotyzm władzy - w rękach monarchy władza wyk., ust., sąd. i w^rojsk., król pełniąc władzę wykonywał świętą wolę boga

II. Administracja centralna i lokalna

zastępca monarchy - byl najważniejszą po nim osobą, głównym dostojnikiem państwowym - w Egipcie wezyr; w Mezopotamii nuband; ftmkcje: zarząd dwom, sprawy państwa (roboty publiczne, skarbowość), najwyższe sądownictwo w im. władcy (Egipt), naczelne dowództwo wojskowe (Mezopotamia)

administracja Egiptu - na czele nom stali nomarchowie, przed zjednoczeniem władcy lokalni, po zjednoczeniu mianowani przez faraona, władza adm., sąd., skarbowa, nadzór zarządu gosp., podlegali im urzędnicy nadzorujący prace publiczne, w^ynagrodzeme nomarchów to dobra w naturze pochodzące ze świadczeń ludności miejscowej administracja Mezopotamii - utworzona w wyniku reform Hammurabiego, podział kraju na prowincje z gubernatorami (issaku), te z kolei na okręgi z naczelnikami (pahatu), te na gminy z wójtem (rabianu), urzędnicy ci mianowani przez króla, ftmkcje adm., polic., sąd., administracja w państwie żydowskim - podział na 12 okręgów, po śmierci Salomona w 930 pne rozpad państwa na królestwo judzkie (2 plemiona-Jerozolima) i izraelskie (10 plemion. Samania), władza w poszczególnych okręgach - sędzia

III. Sądownictwo

monarcha sędzia najwyższy formalnie, faktycziue rozpatrywał tylko sprawy najważniejsze i niektóre odwołania

urzędnicy państwowi - spraw^row^rali władze sąd. ze względu na brak rozdziału pomiędzy władzą sądowną a administracyjną:

w Egipcie: wezyr (centralny) i nomarchowie (terytorialni).

w Mezopotamii: w państwie Sumerów: kapłani, miejsca sądu - świątynie; po reformach Hammurabiego: sądy kolegialne, skład tworzyli lokalni urzędnicy wyrokujący w obecności asesorów, sprawy najważniejsze: królewscy sędziowie zawodowi