Wstęp
Wyniki wyborów w Polsce w czerwcu 1989r. otworzyły drogę do przekształcenia gospodarki, której funkcjonowanie według dotychczasowych reguł nie było już możliwe. Panowało wówczas powszechne przekonanie, zarówno wśród elit, które sformułowany rząd, jak i wśród związków zawodowych oraz większości ugrupowań politycznych, że szybka budowa gospodarki rynkowej jest jedynym właściwym
rozwiązaniem. Już w czerwcu 1989r. podjęto działania zmierzające do: utworzenia jednolitego rynku walutowego wraz z wprowadzeniem wewnętrznej wymienialności złotego - zniesienia monopolu państwa w handlu zagranicznym, bezpośredniego powiązania struktury cen krajowych z cenami na rynkach międzynarodowych, połączonych z likwidacją rachunku wyrównawczego cen w handlu zagranicznym - oraz wzrostu samodzielności przedsiębiorstw poprzez zniesienie reglamentacji rzeczowej, finansowej i dewizowej.
Terapia szokowa, zainicjowana 1 stycznia 1990r. przez zespół skupiony wokół ówczesnego wicepremiera i ministra finansów L. Balcerowicza, zakładała redukcję deficytu budżetowego z 7% w 1989r. do 1% w 1990r., liberalizację (zwolnienie spod kontroli państwa) większości cen, stabilizację i wewnętrzną wymienialność złotego, rozpoczęcie reformy systemu podatkowego, wprowadzenie ratyfikacyjnej polityki monetarnej, ograniczenie kredytów, urealnienie stóp procentowych, ograniczenie indeksacji płac oraz kontrolę wzrostu płac w przedsiębiorstwach państwowych.
Terapia szokowa przeprowadzona w Polsce stała się już legendą. Niektórzy jej krytycy nie potrafiliby wymienić nawet kilku podstawowych jej cech. Tymczasem dotyczyła ona tworzenia podstaw normalnej gospodarki, opartej na rozwiązaniach wielokrotnie sprawdzonych w innych krajach. Pola manewru były znikome, a droga , którą można było iść,