64132

Agent działający jako przedstawiciel dającego zlecenie

9W arL 759 k.c. został określony posiłkowo zakres umocowania agenta działającego w roli przedstawiciela dającego zlecenie. Przepis ten kształtuje domniemanie wzruszalne znajdujące zastosowanie, gdy z treści udzielonego agentowi pełnomocnictwa nie wynika jasno zakres jego umocowania. Wtedy dla ochrony klientów przyjmuje się, że agent umocowany jest do przyjmowania dla dającego zlecenie zapłaty za świadczenie, które agent spełnia za dającego zlecenie, oraz ma prawo odbierać zawiadomienia o wadach i oświadczenia dotyczące wykonania umowy, jeżeli ją zawarł w imieniu dającego zlecenieT31.

W przypadku agenta działającego jako przedstawiciel dającego zlecenie ustawodawca w art. 7603 k.c. przewiduje szczególne uregulowanie dotyczące sytuacji, gdy agent nie ma umocowania do zawierania umów z klientami w imieniu dającego zlecenie albo przekroczy zakres udzielonego mu umocowania (falsus procurator). Umowa zawarta w imieniu dającego zlecenie przez agenta, który nie miał do tego umocowania, jest co do zasady ważna i wiąże klienta oraz dającego zlecenie. Umowa może zostać uznana za nieważną tylko w przypadku, gdy dający zlecenie niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o zawarciu takiej umowy złoży oświadczenie klientowi, iż nie potwierdza zawarcia z nim kontraktu Dający zlecenie nie może „utrzymać” zawartej w ten sposób umowy, zgadzając się na jej zawarcie, ale jednocześnie wprowadzając modyfikacje jej treści - np. zmieniając cenę czy przedmiot umowy. Chronione są tu zatem interesy klientów, którzy na ogół nie wiedzą, czy agent (zawsze reprezentujący interesy dającego zlecenie, ale nie zawsze umocowany do zawierania w jego imieniu umów) jest uprawniony do zawarcia w imieniu dającego zlecenie umowy, czy też nie. Przepis ten stanowi lex specialis względem art. 103 § 1 i 2 k.c. Jednocześnie nie można go stosować do jednostronnych oświadczeń woli składanych przez agenta bez umocowania lub z przekroczeniem jego zakresu, gdyż te są bezwzględnie nieważne (art. 104 k.c.).