64419

Strony umowy agencyjnej 90 stronach umowy agencyjnej wiele mówi nam już jej definicja zawarta w arL 758 § 1 k.c. Stronami umowy agencyjnej są przyjmujący zlecenie, zwany agentem, oraz dający zlecenie. Agent, zgodnie z brzmieniem przepisu wskazanego wyżej, musi prowadzić przedsiębiorstwo, czyli prowadzić działalność gospodarczą. Przesądza to o tym, że agent musi być przedsiębiorcą. Z kolei dalsza część definicji umowy agencyjnej stanowi, że również dający zlecenie musi posiadać status przedsiębiorcy. Prowadzi to do wniosku, że umowa agencyjna jest umową dwustronnie handlową, w której obie jej strony są przedsiębiorcami. O ile art. 758 § 1 k.c. przesądza, że umowa agencyjna jest umową podmiotowo kwalifikowaną, wymagając, by obie jej strony były przedsiębiorcami, o tyle nie stawia wymagań co do tego, jakie podmioty prawa mogą zawrzeć ten rodzaj kontraktu. Mogą być to zatem zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i tzw. niezupełne osoby prawne, o których mowa w arL 331 k.c., które posiadają przymiot przedsiębiorcy - zgodnie z art. 431 k.c.

Oprócz wskazania ustawowego modelu umowy agencyjnej, w której obie strony są przedsiębiorcami (co potwierdza praktyka obrotu gospodarczego, w którym najczęściej umowy agencyjne zostają zawierane w stosunkach dwustronnie profesjonalnych), ustawodawca reguluje również sytuację, w której umowa agencyjna zostanie zawarta przez osobę dającą zlecenie, która nie jest przedsiębiorcą. W takich sytuacjach do umów zawartych między profesjonalistą (agentem) i podmiotem niebędącym przedsiębiorcą należy stosować przepisy dotyczące umowy agencyjnej, z wyłączeniem kilku przepisów o charakterze handlowym (art. 7649 k.c.). Nie znaczy to jednak, że umowa zawarta z agentem przez podmiot niebędący przedsiębiorcą jest umową agencyjną. Oznacza to jedynie, że do umowy zawartej między takimi stronami nie trzeba stosować przepisów dotyczących umowy zlecenia, ale przepisy o umowie agencyjnej, lecz bez uznania takiej umowy za umowę agencyjną z uwagi na brak spełnienia przesłanki kwalifikacji podmiotowej stron. Jeżeli natomiast między stronami niebędącymi profesjonalistami albo między agentem-nieprofesjonalistą a przedsiębiorcą zostanie zawarta umowa o treści odpowiadającej umowie agencyjnej, należałoby do niej, jako do umowy nienazwanej obejmującej świadczenie usług, stosować przepisy dotyczące umowy zlecenia (art. 750 k.c.). Możliwe jest też inne rozwiązanie polegające na analogicznym stosowaniu do takiej umowy przepisów dotyczących umowy agencyjnej.