64662

Techniki masażu

Klasyczne tediniki wykorzystywane w masażu to:

Głaskanie to technika, która zawsze zaczyna i koiiczy masaż (zależnie od potrzeby i celu terapeutycznego masażu, można nią przeplatać ruchy pozostałych technik). Głaskanie może być powierzchowne lub głębokie, w zależności od użytej siły ucisku. Głaskanie powierzchniowe stosuje się we wstępnej fazie zabiegu, wykonuje się je powoli i rytmicznie. Technika ta działa uspokajająco na układ nerwowy (długotrwałe głaskanie nawet znieczulająco), sprzyja rozluźnieniu mięśni, stymuluje procesy przemiany materii w skórze i podskórnej

tkance łącznej, wpływa na wyciszenie emocjonalne, zwiększa napięcie skóry, dzięki czemu staje się ona gładsza, bardziej sprężysta i elastyczna. Głaskanie głębokie przyśpiesza krążenie krwi i chłoń ki. zmniejsza zastoje i obrzęki. Wykonywane rytmicznie i energicznie pobudza działanie ośrodkowego układu nerwowego, powoduje miejscowe przyśpieszenie krążenia oraz pobudza funkcję gniczołów łojowych i potowych w skórze.

Wyciskanie to technika podobna do głaskania głębokiego. Wykorzystywana jest przede wszystkim w masażu sportowym. W masażu leczniczym stosuje się ją w drenażu limfatycznym. Wyciskanie wykonuje się rucham i jednostajnymi lub pulsacyjnymi. Technika ta oddziałuje na skórę i tkanki głębiej położone. Rozcieranie jest techniką polegającą na wykonywaniu ruchów kolisto-posuwistych. Na skutek rozcierania powstaje fałd skórny, na którym wykonywane jest rozcieranie i rozciąganie tkanek. Wyróżnia się w tej teduiice rozcieranie powierzchowne i głębokie. Rozcieranie stosuje się głównie na okolice stawów, wykonuje się je wolno, ale krótkotrwale na jednym i tym samym odcinku. Technika ta podwyższa napięcie mięśni i wzmaga ich kurczliwość, likwiduje stwardnienia mięśniowe, zgrubienia torebek stawowych oraz blizny i zrosty.

Pod wpływem rozcierania temperatura tkanek wzrasta, następuje rozgrzanie stawów i ścięgien, rozluźnienie mięśni, wzrasta elastyczność mięśni i ścięgien (w masażu sportowym stosuje się rozcieranie jako uzupełnienie rozgrzewki).

Ugniatanie jest techniką stosowaną w masażu klasycznym. Ugniatanie oddziałuje przede wszystkim na tkankę mięśniową, techniką tą wykonuje się od 40 do 60% całego zabiegu masażu. Polega na unoszeniu, uciskaniu i wyciskaniu masowanej tkanki. Odmianami ugniatania są: wałkowanie, zwijanie i zruszanie. Celem ugniatania jest usunięcie produktów zmęczenia z mięśni, przyspieszenie ich ogólnej regeneracji po wysiłku czy uszkodzeniu, stymulowanie procesu wymiany tlenu i dwutlenku węgla. Technika ta jest stosowana przede wszystkim dla intensywnego pobudzenia mięsni, przywrócenia lub zwiększenia ich sprawności.

Oklepywanie jest techniką bardzo silnych bodźców mechanicznych. Reakcję mięśni na nią porównać można z reakcją na działanie impulsów prądów małej częstotliwości, wywołujących wyraźne skurcze mięśnia. Uderzenia powinny być krótkie, szybkie i sprężyste. Technika ta zmniejsza lub zwiększa pobudliwość nerwową - lekkie uderzenia działają uspokajająco i znieczulająco, silne zaś pobudzająco. W technice oklepywania rozróżnia się oklepywanie łyżeczkowe, miotełkowe i siekące.

Wstrząsanie jest techniką, która wprawia w łagodny, drgający nich masowane mięśnie. Wstrząsanie stosuje się najczęściej na kończynach dla obniżenia napięcia mięśniowego i rozluźnienia aparani więzadłowego. Stosuje się je również na klatce piersiowej, jamie brzusznej i miednicy. Wykonywane spokojnie, działa rozluźniająco. zaś wykonywane energicznie, pobudzająco. Głównym zadaniem wstrząsania jest zwiększenie elastyczności więzadeł stawowych, poprawa rozprowadzenia krwi oraz w szczególności limfy. a także zmniejszenie powysiłkowego napięcia mięśniowego (stąd najczęściej wstrząsanie stosuje się w masażu sportowym).

Wibracja polega na wykonywaniu bardzo szybkich ruchów o dużej częstotliwości, ale małej amplitudzie drgań. Źródłem drgań, poza dłońmi masażysty, może być również aparat wibracyjny.