przyjmuje oportunizmu ścigania (jako zasady w systemie prawnym).
Istnieją jednak wyjątki na rzecz oportunizmu jako pewnego zjawiska:
1. Umorzenie absorpcyjne (art. 11 kpk) - jeśli dwa lub więcej przestępstw zbiegło się w czasie zanim zapadł pierwszy wyrok (choćby nieprawomocny) I byłaby to kara tego samego rodzaju, wymierza się karę łączną, od najwyższej możliwej do sumy (ale pozbawienie wolności maksymalnie na 15 lat). Np. zabójstwo zagrożone karą 15 lat i kradzież zagrożona karą 5 lat -> nie ma sensu prowadzić postępowania w sprawie o kradzież. Jeśli dojdzie do kumulacji kary 25 pozbawienia wolności z karą 5 lat, wymierza się karę 25.
2. Instytucja świadka koronnego - wykorzystywana w Polsce, ale z założenia nie za często. Świadkiem koronnym jest podejrzany, wobec którego sąd zdecydował się wydać status świadka koronnego. Często stosuje się wobec osób działających w zorganizowanych grupach. Instytucja ta jest wyrazem słabości państwa i jego środków (paktowanie ze sprawcą przestępstwa). Ustawa o świadku koronnym z 1998 r. miała obowiązywać jedynie przez 5 lat! Podejrzanemu status świadka koronnego nadaje sąd w drodze postanowienia wydanego na wniosek prokuratora. Zawiesza się postępowanie przeciw podejrzanemu -świadkowi koronnemu - a jeśli wskazany podmiot wypełni ciążące na nim obowiązki związane z dostarczaniem dowodów przeciwko innym osobom w innych postępowaniach, to prokurator powraca do zawieszonego postępowania, aby je umorzyć. Prokurator nie ma wyjścia - a jeśli jednak podejmie postępowanie, sąd powinien je umorzyć.
3. Konsensualne sposoby zakończenia postępowania - porozumienie między stronami procesowymi. Np. prokurator w postępowaniu przygotowawczym ustala z oskarżonym wymiar kary i sąd ten wniosek o skazanie rozpatruje wtoku postępowania głównego. Sąd decyduje, czy przychylić się do aktu oskarżenia czy nie lub oskarżony prosi o wymierzenie określonej kary. Celem jest przyspieszenie procesu karnego.