70475

dzbanka. Kant twierdził, że nie tylko świadomość dopasowuje się do rzeczy, lecz także rzeczy dopasowują się do świadomości. Sam Kant określał to jako „przewrót kopermkański” w dziedzinie ludzkiego poznania. Na poziomie zmysłów (etap I) tworzymy wiele wyobrażeń.

Kant mówi, że na poziomie zmysłów tworzymy sobie nieskończoną ilość obrazów.

Poznanie zmysłowe to tylko część poznania Ono staje się postawą do operowania na poziomie INTELEKTU.

Myślenie jest operacją na pojęciach, pojęcia te mają inny charakter niż rzeczywistość. Nie istnieje „każdy” - to pojęcie ogólne. Skąd więc biorą się pojęcia ogólne?

Pojęcie może być sumą kilku wyobrażeń, jednak Kant uważa, że człowiek podświadomie ocenia i porządkuje ten chaos Ludzie na poziomie rozsądku narzucają więc kategorie porządkujące wyobrażenia. Kategoriami tymi są

■    stosunek

■    ilość

■    jakość

■    modalność

Ostatnim poziomem jest poziom ROZUMU Dysponujemy myśleniem, które jest określoną operacją na pojęciach i podlega pewnym prawidłowościom. Ogólne pojęcia należy następnie uporządkować w pewien ciąg myślenia. Podmiot narzuca sposób organizacji pojęć korzystając z logiki i gramatyki. Logika jest konsekwencją struktury ludzkiego intelektu Logika i gramatyka pochodzą więc od człowieka, stają się warunkiem myślenia narzuconym przez podmiot. Pojęcia ogólne + logika + gramatyka = ciągi myślowe

Rozrusznikiem, inspiracją myślenia są trzy idee rodzące myślenie: człowiek. Bóg i świat. Myśl myśli, aby odpowiedzieć na pytanie, czym jest Bóg, człowiek i świat. Istotą całego procesu jest wola poznania wyrażona przez człowieka.

SKUTEK PROCESU:

Świata nie widzimy naprawdę w sposób czysty. Wpływ struktury poznania człowieka na cały proces jest ogromny. Dla każdego świat jest inny, ponieważ każdy ma własną strukturę. Poznajemy więc tylko pewne fenomeny i zjawiska i nigdy nie uda nam się zobaczyć rzeczy samej w sobie. To podmiot jest warunkiem doświadczenia przedmiotu (świata). Nigdy nie będzie można stwierdzić jaki świat jest na prawdę. Zawsze zobaczymy go przez pryzmat swojego aparatu poznawczego.

Kant od samego początku żywił silne przeświadczenie, że różnica pomiędzy dobrem a zleni jest czymś jak najhardziej realnym Zgadzał się z racjonalistami, którzy twierdzili, że cechą ludzkiego rozumu jest rozróżnienie między dobrem a złem. Wszyscy ludzie wiedzą.