70633

Stan prawny w Polsce w połowie XVIII w.

W Polsce, od końca XVI do poł. XVIII w. nic ważnego w prawie się nie działo. Jak na XVIII w. mamy tu więc, w porównaniu do Europy duże różnice.

Prawo ziemskie - nieskodyfikowane i bardzo rozproszone. Prawo kamę -dominuje system prywatno-skargowy - kary prywatne kompozycyjne (z karą główszczyzny i nawiązki). Ten obszar ulega nieznacznemu skurczeniu - ale jednak nadal obowiązuje. W zasadzie w prawie ziemskim nie ma tortur. Prawo ziemskie było w istocie łagodnym.

Prawo miejskie - powszechna jest Constitutio Cryminalis Carolina - jeden z najbardziej brutalnych kodeksów karnych., który trafił do miast polskich za pośrednictwem Groickiego.

Okres od 1764 - 1794 (czasy Stanisława Augusta) do okres w którym podejmowano szereg prac nad reformą sądownictwa.

Każdy sejm, począwszy od 1764 roku podejmował się inicjatywy skodyfikowania prawa, co się jednak długo nie udawało.

Myśli i idee humanistyczne przyjmowały się natomiast w Polsce dość łatwo. Przetłumaczone dzieła Beccari i Monteskiusza trafiły do polskich sądów, które, wbrew obowiązującym regulacjom, kierowały się ideami humanitarnymi.

Istotnym był rok 1776 - w którym to:

-zniesiono przestępstwo czarów

-zniesiono tortury (przynajmniej oficjalnie, na wniosek Stanisława Augusta) -powołano komisję kodyfikacyjną, która zabrała się za przygotowanie projektu nowego prawa sądowego.