71211

-Na2Si03. Podczas reakcji powstaje sól którą usuwa się poprzez dializę. Prekursorami mogą być: alloksydy, alloksilany

Na2Si03 + 2HC1 - (x-1 )H20------> Si02 x xH20 + 2NaCl

OTRZYMYWANIE ŻELI KRZEMIONKOWYCH

1)    Polikondensacja kwasu krzemowego.

(OH)3SiOH + OHSi(OH)3 a (OH)3-Si (OH)3 + 1120

2)    Reakcja rozpuszczalnych krzemianów (szkła wodnego) z kwasami nieorganicznymi.

Na20*3Si02 + H2S04 a 3SI02 + H20 + Na2S04

ZALETY ŻELI KRZEMIONKOWYCH

-    niska temperatura niezbędna do ich regeneracji (110-200 0C)

-    możliwość wykorzystania dość prostych zabiegów technologicznych,

-    niski koszt produkcji na skalę przemysłową,

-    obojętność chemiczna dzięki której jest doskonałym nośnikiem katalizatorów,

-    niewrażliwość na wysokie temperatury,

-    duża wytrzymałość mechaniczna na ścieranie i kruszenie. Żele o strukturze wąskoporowatej (85-95%) są wytrzymalsze niż żele o strukturze szerokoporowatej (60-85%).

Wadą żeli krzemionkowych jest to, iż rozkładają się pod działaniem skroplonej wilgoci. Aby temu zapobiec podczas eksploatacji żel pokrywa się cienką warstewką oclironną innego wodoodpornego adsorbentu przemysłowego np. aktywnym tlenkiem glinowym.

Wysuszenie żelu prowadzi do uzyskania:

1) kserożelu- mniejsze od struktury wyjściowej, suszenie przez odparowanie —> zmniejszenie objętości.

2) aerożelu i ambiżelu- żel którego rozmiary są takie same, różnica polega na tym w czym zawieszony jest enzym, w przypadku aerożelu otoczony jest powietrzem, natomiast w ambiżelu enzym otacza roztwór iiuiy niż woda.