W układzie jednoskładnikowym zachodzi równość: G — p/V, czyli potencjał chemiczny jest równy energii swobodnej Gibbsa na jeden mol substancji:
(1.5.7)
Potencjał chemiczny ma zastosowanie w badaniu warunków równowagi chemicznej w odniesieniu do zmiany liczby cząsteczek lub ich rozkładu w układzie, wskutek reakcji chemicznych, przemian fazowych lub działania zewnętrznego pola (elektrycznego, magnetycznego, naprężeń itd). Potencjał chemiczny może być również uważany za miarę tendencji substancji do dyfuzji zjednej fazy do innej. W opisie tych zjawisk, potencjał chemiczny występuje w roli parametru, a rolę zmiennych niezależnych pełnią liczby moli poszczególnych składników. Funkcje, w których p przyjmuje rolę zmiennej niezależnej, można wyprowadzić, korzystając z częściowej transformaty Legendre’a energii wewnętrznej U względem N.
Ograniczymy się w tym miejscu do układu jednoskładnikowego. Mamy cztery możliwe wyrażenia, w których pojawia się wspomniana transformata (Tabela 1.5.1):
u-—V--N
dV dN
U[T.ii] = U-%S U[T,P.n\ = U-a-£s-
_ —
dN
dU
N
dU
N
(1.5.8)
(1.5.9)
(1.5.10)
(1.5.11)
dV dN
Spośród wyszczególnionych potencjałów największe zastosowanie znajduje wielki potencjał kanoniczny <#> = U[T,n\-
Tabela 1.5.1
Potencjał chemiczny jako zmienna niezależna
Transformata |
Różniczka |
U[p] = U — Vn = TS — PV |
dU[ii] = TdS ~ PdV - Ndn |
U[P,n] = U + PV -VN = TS |
dU[P.n] = TdS + VdP - Ndn |
U[T,n] = U - TS - VN = PV |
dU[T.n 1 = -SdT - PdV - Ndfi |
U[T.P,p\ = U - TS + PV - VN = 0 |
dU[T,P.n] = -SdT + VdP - Ndfi = 0 |
(1.5.12)
(1.5.13)
(1.5.14)
(1.5.15)