lub blokujących dostęp do jej wnętrza, może też wynikać z obecności swoistych mechanizmów obronnych. Szeroko rozpowszechniona wśród bakterii oporność na rtęć polega na enzymatycznej redukcji jonów Hg (II) do mniej toksycznej, lotnej postaci Hg (0). Nic jest jednak możliwa podobna redukcja jonów innych metali ciężkich, a ich enzymatyczna mctylacja lub inne modyfikacje chemiczne prowadzą do wytworzenia różnych metaloorganicznych połączeń. Nie można uznać tego typu zachowali za mechanizmy warunkujące oporność ze względu na nietrwalość powstałych związków, ich mutagenność, a często zwiększoną, w porównaniu z wyjściowymi kationami, toksycznością. Podobnie możliwości takich nic warunkują, wykształcone ewolucyjnie, systemy transportu dwuwartościowych kationów do komórki np. (Mg i Mn), które u bakterii podlegają konstytutywnej ekspansji i nie są blokowane w wyniku szoku spowodowanego działaniem wnikających tą drogą do cytoplazmy jonów metali ciężkich. Najważniejszymi dla bakterii mechanizmami, warunkującymi oporność, są wysoce swoiste mechanizmy enzymatyczne, warunkujące obniżenie ich akumulacji w komórce. Energozależne systemy aktywnego w pływu kationów opisano już dla większości jonów toksycznych metali. Każdym z nich kierują wyspecjalizowane zespoły plazmidowo zlokalizowanych genów. Systemy te są indukcyjne, a różnią się energochłonnością oraz liczbą i rodzajem białek uczestniczących w czynnej eliminacji metalu z komórki i białek regulujących efektywność całego systemu. Bakterie środowiskowe muszą rozwijać mechanizmy równoczesnej oporności na występujące w otoczeniu metale ciężkie. Zdolności takie istotnie stwierdzono wśród wielu różnych gatunków, co ostatecziue potwierdzono poprzez izolację i sklonowanie genetycznych determinant wielo-metaloodpomości.
Często oporności na metale ciężkie towarzyszy oporność na antybiotyki, a wynikające stąd możliwości w spólselekcji tych cech, a może i innych plazmidowo zlokalizowanych właściwości patogennych wśród rozpowszechnionych w naturze, także chorobotwórczych, gatunków bakterii stwarzają nowe epidemiologiczne zagrożeń