73277

5. Zasada niedyskryminacji (zaku/. dyskryminacji).

Zgodnie z art. 11' k.p. niedopuszczalna jest jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu: bezpośrednia albo pośrednia. Zakaz dyskryminacji jest często wprost wiązany z naruszeniem zasady równouprawnienia pracowników. Jeśli zatem osoba ma w sposób nieuzasadniony gorsze uprawnienia, to znaczy że jest dyskryminowana. Może też dojść do dyskryminacji bez naruszania zasady równości. Dyskryminacja może mianowicie polegać na równym traktowaniu w sytuacji, gdy ze względu na rodzaj i jakość pracy niektórzy pracownicy powinni zostać wyróżnieni i mieć lepsze uprawnienia.

Dyskryininacja bezpośrednia polega na mniej korzystnym traktowaniu danego pracownika w porównaniu z innymi, z przyczyn dyskryminacyjnych (art. 18*" § 3 k.p.).

Dyskryminacja |>ośrednia polega na nieuzasadnionym zróżnicowaniu statusu grup pracowniczych, na skutek pozornie neutralnej decyzji pracodawcy (art. 18** § 4 k.p.).

Przepis art. 18^,b § 1 k.p. wskazuje jako możliwe przejawy dyskryminacji:

1)    odmowę nawiązania stosunku pracy lub rozwiązanie stosunku pracy,

2)    niekorzystne ukształtowanie wynagrodzenia albo innych warunków zatrudnienia,

3)    pominięcie przy awansowaniu albo dostępie do świadczeń, pominięcie pizy typowaniu do udziału w szkol emu zawodowym.

Szczególnymi formami dyskryminacji są molestowanie i molestowanie seksualne

1)    molestowanie polega na zachowaniu, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności pracownika i stworzenie w^robec niego zastraszającej, wrogiej, poniżającej, upokarzającej lub uwłaczającej atmosfery (ait. 18** § 5 k.p.);

2) molestowanie seksualne to forma dyskryminacji ze względu na płeć, polegająca na nieakceptowalnym zachowaniu o cliaiakterze seksualnym lub odnoszącym się do płci pracownika, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności albo poniżenie bądź upokorzenie pracownika.

To pracodawca musi udowodnić, że w różnicowaniu sytuacji pracowników kierował się przesłankami obiektywnymi, pracownik natomiast nie musi udowadniać stosowania wobec niego przesłanek dyskryminacyjnych (ait. 18^,b § 1 in fine k.p.).

Pracownik, któiy doznał dyskryminacji, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie mniejszej niż jedno minimalne wynagrodzenie za pracę (art. 18^w k.p ). Celem odszkodowania jest całkowite pokrycie szkody doznanej przez osobę.